* Το Πνευματικό Κέντρο δεν πεθαίνει ...πέθανε!!!

Η ΠΡΟπροηγούμενη Δημοτική Αρχή με τότε Δήμαρχο τον Γ. Μυλωνάκο, όταν καλέστηκε να αντιμετωπίσει την αλλαγή του Δήμου μας σε Καποδιστριακό, στέγασε στο χώρο του Πνευματικού Κέντρου τις υπηρεσίες του Δήμου μας. Όταν όμως μεταφέρθηκαν στο ανακαινισμένο Δημαρχείο ο χώρος εξακολουθούσε να δεσμεύεται για τις συνεδριάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου.
Και απ' το σημείο αυτό άρχισαν τα δεινά.
Οι τοπικοί άρχοντες με αυτόν τον τρόπο έδηξαν ότι θεωρούσαν τα όσα διαδραματίζονταν στις συνεδριάσεις τους, πολιτιστικά πιο αναβαθμισμένα και "πνευματικότερα" των όσων είχαν στο παρελθόν λάβει χώρα στο άμοιρο αυτό κτίριο. Ερχόμενη "στα πράγματα" η επόμενη Δημοτική Αρχή με Δήμαρχο τoν Π. Κρυπωτό και αντιλαμβανόμενη ότι ο χώρος πρέπει να αναβαθμιστεί, το έπραξε! Πως; βάζοντας βάθρο στην θέση του Δημάρχου και καταστώντας τον ηγετική μορφή στον χώρο.
Εκθέσεις; Ποιες εκθέσεις;
Πολιτιστικά; Αλήθεια τι είναι αυτό; Μάλλον καμιά φαεινή ιδέα αυτού του Μπαμπινιώτη που την ξεφούρνισε (σαν τους "Βούλγαρους") για να μας προκαλέσει φαγωμάρα.
Παραστάσεις; Α ως εδώ! Βεβαίως παραστάσεις! Εβδομαδιαίως μάλιστα! Παραστάσεις να δουν τα μάτια σας! Τι να πρωτοθυμηθούμε; Συνεδριάσεις για τις εργολαβίες του σταδίου; της πλατείας της Ελιάς; Να κοροϊδεύει ο ένας τον άλλον! Όχι, οι παραστάσεις (συγνώμη συνεδριάσεις) για την πλατεία των Μολάων δόθηκαν στο αμφιθέατρο του "Τεχνικού". Τι, δεν θα αναβαθμίζαμε (μήπως μαγαρίζαμε; ρωτώ, δεν ξέρω) πολιτιστικά και άλλους χώρους; Στο Τεχνικό; Άρα ο χώρος ελευθερώθηκε θα σκεφτόμαστε. Ήρθε η ώρα να φιλοξενήσει επιτέλους δραστηριότητες που του αρμόζουν. Ναι! Βεβαίως! ...αλλά πριν την αναβάθμιση υπάρχει η λέξη κλειδί. ΕΡΓΟΛΑΒΙΑ!!! Και έτσι λοιπόν ο "Δημοτικός μας εργολάβος" (κάτι σαν τον Κόκκαλη τον Εθνικό προμηθευτή) Λυγκέας Α.Ε. (αυτό το Α.Ε. πόσους χωράει άραγε...) ανέλαβε την αναμόρφωση μαζί με τα έργα ...του νερού της Συκιάς και ...της πλατείας των Μολάων. Όταν λοιπόν ο εργολάβος μας μπήκε μέσα, θεώρησε ότι ήρθε η ώρα να βγάλει τα "επιπλέον". Άρχισαν να υπάρχουν (;) προβλήματα με τα στατικά του κτιρίου. Αυτά δεν τα είχαν δει πριν την μελέτη; Άρχισε το ένα, άρχισε το άλλο. Η κατάληξη; Το Πνευματικό Κέντρο Μολάων είναι αυτή τη στιγμή ρημαδιό. Χωρίς παράθυρα στα δυτικά, χωρίς σοβάδες και γυψοσανίδες, ένα πεδίο μάχης. Ο εργολάβος άφαντος, όπως και στη πλατεία των Μολάων, όπως και στο νερό της Συκιάς. Ρωτώντας τους τωρινούς για την κατάσταση ψελλίζουν. Κάποιος απ' τους νέους είπε: "το Πνευματικό Κέντρο; Ξέχαστο!!!"
Κι εμείς σαν κοινωνία;
Είδαμε τους πρώτους να ουρούν στον τάφο του.
Είδαμε τους δεύτερους με τους τροφαντούς κώλους τους να αφοδεύουν στην ταφόπλακα. Θα ανεχτούμε το μνήμα του Νικόλαου Δημάκου ΧΕΣΜΕΝΟ;
Τόσο μικροί και ασήμαντοι γίναμε; Τόσο χοντρόπετσοι; Όχι! Το Πνευματικό Κέντρο Μολάων πρέπει να πάρει την θέση που του αξίζει στις προτεραιότητες τις νέας Δημοτικής Αρχής. Ίσως και πάνω απ' την πλατεία.
Άκου εκεί ...ξέχαστο !!!

4 Σχόλια από αναγνώστες:

Ανώνυμος είπε...

Έχω παίξει σαν μαθητής θέατρο στο πνευματικό κέντρο. Προβληματίζουμε, δεν γράφω περισσότερα γιατί ίσως το μετανιώσω.

Ανώνυμος είπε...

Επιτέλους, είναι η πρώτη φορά που εδώ και χρόνια ακούω κάποιους να ενδιαφέρονται και να τους ενοχλεί το «κλείσιμο» του Πνευματικού Κέντρου. Αν και δεν συμφωνώ με μέρος του δημοσιεύματος, γνώμη μου είναι ότι αυτοί που αναφέρεις εκ του αποτελέσματος έδηξαν ότι δεν ενδιαφέρονταν ή αγνοούσαν το πεδίο πολιτισμός στους Μολάους. Όσο αν πρέπει να αναδειχθεί σε άμεση προτεραιότητα το θέμα, ε ναι, προσυπογράφω κι εγώ.

Ανώνυμος είπε...

Τι λέτε ρε. Επικοινωνείτε με το εγκέφαλο σας ? εδώ δεν έχουμε πλατεία να περάσουμε το πνευματικό Κέντρο μας μάρανε ?

Ανώνυμος είπε...

Οι πούτιδες φάγκανε το Πνεμαντιγκό Κέντο. Γι' αυτό ότα μεγκαλώσω θα τους φάω ντο γκαρίνταφλα.