* Το Πνευματικό Κέντρο δεν πεθαίνει ...πέθανε!!!

4 Σχόλια από αναγνώστες

Η ΠΡΟπροηγούμενη Δημοτική Αρχή με τότε Δήμαρχο τον Γ. Μυλωνάκο, όταν καλέστηκε να αντιμετωπίσει την αλλαγή του Δήμου μας σε Καποδιστριακό, στέγασε στο χώρο του Πνευματικού Κέντρου τις υπηρεσίες του Δήμου μας. Όταν όμως μεταφέρθηκαν στο ανακαινισμένο Δημαρχείο ο χώρος εξακολουθούσε να δεσμεύεται για τις συνεδριάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου.
Και απ' το σημείο αυτό άρχισαν τα δεινά.
Οι τοπικοί άρχοντες με αυτόν τον τρόπο έδηξαν ότι θεωρούσαν τα όσα διαδραματίζονταν στις συνεδριάσεις τους, πολιτιστικά πιο αναβαθμισμένα και "πνευματικότερα" των όσων είχαν στο παρελθόν λάβει χώρα στο άμοιρο αυτό κτίριο. Ερχόμενη "στα πράγματα" η επόμενη Δημοτική Αρχή με Δήμαρχο τoν Π. Κρυπωτό και αντιλαμβανόμενη ότι ο χώρος πρέπει να αναβαθμιστεί, το έπραξε! Πως; βάζοντας βάθρο στην θέση του Δημάρχου και καταστώντας τον ηγετική μορφή στον χώρο.
Εκθέσεις; Ποιες εκθέσεις;
Πολιτιστικά; Αλήθεια τι είναι αυτό; Μάλλον καμιά φαεινή ιδέα αυτού του Μπαμπινιώτη που την ξεφούρνισε (σαν τους "Βούλγαρους") για να μας προκαλέσει φαγωμάρα.
Παραστάσεις; Α ως εδώ! Βεβαίως παραστάσεις! Εβδομαδιαίως μάλιστα! Παραστάσεις να δουν τα μάτια σας! Τι να πρωτοθυμηθούμε; Συνεδριάσεις για τις εργολαβίες του σταδίου; της πλατείας της Ελιάς; Να κοροϊδεύει ο ένας τον άλλον! Όχι, οι παραστάσεις (συγνώμη συνεδριάσεις) για την πλατεία των Μολάων δόθηκαν στο αμφιθέατρο του "Τεχνικού". Τι, δεν θα αναβαθμίζαμε (μήπως μαγαρίζαμε; ρωτώ, δεν ξέρω) πολιτιστικά και άλλους χώρους; Στο Τεχνικό; Άρα ο χώρος ελευθερώθηκε θα σκεφτόμαστε. Ήρθε η ώρα να φιλοξενήσει επιτέλους δραστηριότητες που του αρμόζουν. Ναι! Βεβαίως! ...αλλά πριν την αναβάθμιση υπάρχει η λέξη κλειδί. ΕΡΓΟΛΑΒΙΑ!!! Και έτσι λοιπόν ο "Δημοτικός μας εργολάβος" (κάτι σαν τον Κόκκαλη τον Εθνικό προμηθευτή) Λυγκέας Α.Ε. (αυτό το Α.Ε. πόσους χωράει άραγε...) ανέλαβε την αναμόρφωση μαζί με τα έργα ...του νερού της Συκιάς και ...της πλατείας των Μολάων. Όταν λοιπόν ο εργολάβος μας μπήκε μέσα, θεώρησε ότι ήρθε η ώρα να βγάλει τα "επιπλέον". Άρχισαν να υπάρχουν (;) προβλήματα με τα στατικά του κτιρίου. Αυτά δεν τα είχαν δει πριν την μελέτη; Άρχισε το ένα, άρχισε το άλλο. Η κατάληξη; Το Πνευματικό Κέντρο Μολάων είναι αυτή τη στιγμή ρημαδιό. Χωρίς παράθυρα στα δυτικά, χωρίς σοβάδες και γυψοσανίδες, ένα πεδίο μάχης. Ο εργολάβος άφαντος, όπως και στη πλατεία των Μολάων, όπως και στο νερό της Συκιάς. Ρωτώντας τους τωρινούς για την κατάσταση ψελλίζουν. Κάποιος απ' τους νέους είπε: "το Πνευματικό Κέντρο; Ξέχαστο!!!"
Κι εμείς σαν κοινωνία;
Είδαμε τους πρώτους να ουρούν στον τάφο του.
Είδαμε τους δεύτερους με τους τροφαντούς κώλους τους να αφοδεύουν στην ταφόπλακα. Θα ανεχτούμε το μνήμα του Νικόλαου Δημάκου ΧΕΣΜΕΝΟ;
Τόσο μικροί και ασήμαντοι γίναμε; Τόσο χοντρόπετσοι; Όχι! Το Πνευματικό Κέντρο Μολάων πρέπει να πάρει την θέση που του αξίζει στις προτεραιότητες τις νέας Δημοτικής Αρχής. Ίσως και πάνω απ' την πλατεία.
Άκου εκεί ...ξέχαστο !!!

* Της μάνας σου...

19 Σχόλια από αναγνώστες

-Έλα στο γήπεδο
- Τι να έρθω να κάνω, φυσάει κι όλα...
- Καλά μείνε σπίτι, μη σου βάλουνε απουσία.
- Ναι ρε ανεξάρτητε επαναστάτη, θα πας στο γήπεδο και θεωρείς τον εαυτόν σου Κολοκοτρώνη.
- Πάμε ρε στριμμένο άντερο, αν τους κερδίσουμε σήμερα τους "βάζουμε από κάτω" (βαθμολογικά εννοούσε). Θα έχει κόσμο, θα γίνει χαμός !
Τι να κάνω κι εγώ τον άκουσα που να μην έσωνα. Πάμε να δούμε το χαμό είπα.
Να 'μαστε στην κερκίδα με τον αέρα στα αυτιά να δούμε τα παλικάρια του χωριού. Όταν αυτά μπήκαν μέσα κοιτούσα να δω γνώριμες φάτσες γιατί με το γήπεδο έχω κόψει παρτίδες εδώ και πολύ καιρό. Κοιτούσα και κοιτούσα και γνώριμο δεν έβλεπα. Εάν δεν ήξερα ότι ο Μολαϊκός φορούσε τα πράσινα σίγουρα θα νόμιζα ότι οι παίκτες ήταν του αντιπάλου.
- Ρε 'συ, ποιανού είναι αυτό το παιδάκι που κάνει τα γκελάκια με την μπάλα (ρώτησα)
- Δεν τον ξέρεις είναι Αλβανός, τον πήραμε από... (μου είπε κάποια μεγάλη ομάδα που δεν θυμάμαι)
- Να και οι μεταγραφές από το εξωτερικό (μονολόγησα).
- Ρε 'σύ, (το ρε το σήκωνε η ατμόσφαιρα) ο τερματοφύλακας φαίνεται γάτα (του είπα). Ποιος είναι ;
- Δεν τον ξέρεις. Μάλλον Βορειοηπειρώτης είναι. Από την Αλβανία κι αυτός.
Για κάτσε σκέφτηκα. Να 'ναι καλά τα παιδιά γερά και δυνατά και να παίζουνε μπάλα, αλλά ο Μολαΐκός που είναι ; Τουλάχιστον μπορεί να έχασα κατά κράτος στην υπηκοότητα, 2 στα 2 που λένε, αλλά με τον δεύτερο τουλάχιστον πέτυχα την εθνικότητα. Βορειοηπειρώτης γαρ προσεγγίζω σιγά - σιγά την Ελλάδα. Και ενώ ήμουν έτοιμος να ρωτήσω για τον τρίτο, σκέφτηκα να αντιστρέψω την ερώτηση.
- Κανένας Μολαΐτης παίζει ;
- Ναι ρε, παίζει ο Δούκας, αλλά δεν ξέρω αν θα τον βάλει.
Ε όχι ! σκέφτηκα, ότι και να έχει το παιδί πρέπει να μπει μέσα. Άστον να κάθετε σε μια γωνιά να τον καμαρώνουμε. Έτσι για φώλι !
Και ενώ το παιχνίδι άρχισε με το Μολαϊκό να είναι μόνο κατ' όνομα ντόπιος μετά από υπόδειξη του λάινσμαν αντιλαμβάνομαι ποδοβολητά δεξιά μου.
- Γ..ώ το σπίτι σου ρε μαλάκα. Βάλτο στο κώλο σου (το σημαιάκι εννοούσε).
- Της μάνας σου το μ... (ξεστόμισε και ο δεύτερος στον λάινσμαν που ήδη είχε ανέβει στα κάγκελα).
- Κοίτα τους μαλάκες, αρχίσανε (μου είπε ο κολλητός).
- Αυτή είναι η φάση που μου έλεγες ; (τον ρώτησα)
- Δεν έχεις δει τίποτα ακόμη ! (μου είπε χαμογελώντας).
Να μη τα πολυλογώ το τι ακούστηκε από τους μπροστινούς από τους πισινούς και από ανθρώπους γνωστούς που δεν το φανταζόμουνα, δεν περιγράφεται.
- Πως σε κάνει το γήπεδο (ψιθύρισα).
- Της μάνα σου το μ...
Άκουσα στον σβέρκο μου και ήμουν έτοιμος για "αγκαλιές" με εκείνον που με έβρισε, αλλά πριν το καταλάβω με πέρασε κυριολεκτικά από πάνω δίνοντας μου και μια στα πλευρά με το γόνατό του. Κουτρουβαλώντας τις κερκίδες ανέβηκε στα κάγκελα να συνεχίσει τις βρισιές και έτσι κατάλαβα ότι απευθυνόταν στο κοράκι (έτσι λένε τους διαιτητές στα γήπεδα).
Ευτυχώς ο διαιτητής σφύριξε ημίχρονο και βρήκα την ευκαιρία...
- Φεύγω, δεν μπορώ, πάγωσα (είπα στον φίλο μου).
Δεν μου πολυέδωσε και σημασία γιατί παρακολουθούσε καμιά 15αρια να έχουνε συγκεντρωθεί στα κάγκελα κοντά στα αποδυτήρια και να βρίζουν αντιπάλους και διαιτητές.
Παγωμένος και πονεμένος στα πλευρά από την προηγούμενη γονατιά, μπήκα στο αυτοκίνητο να φύγω.
Λίγα μέτρα αργότερα, στην πρώτη διασταύρωση, να σου και πετάγεται αυτοκίνητο από stop.
- Της μάνας σου... (ξεστόμισα φρενάροντας).
Όταν τον γνώρισα έμεινα κόκαλο. Σχεδόν γείτονας, χωριανός, ηλικιωμένος και γνωστός για τα φονικά του τερτίπια (λόγω μειωμένων αντανακλαστικών) όταν πιάνει τιμόνι. Έλα όμως που τον ήξερα και με ήξερε καλά. Όσο για τη μάνα του τι να πω για την μακαρίτισσα την Θεια........η. Μια καλοκάγαθη γριούλα που πρόλαβα να την γνωρίσω όσο ζούσε. Σε ποιον να ζητήσω συγνώμη. Σ' αυτόν που δεν με άκουσε ; να σηκώσω ψηλά το κεφάλι και να ζητήσω από την ίδια εάν με ακούει ; ή να ζητήσω από μένα και να υποσχεθώ ότι άλλη φορά δεν ξανάχει, όχι γήπεδο γενικά, αλλά τέτοιο γήπεδο, γιατί τελικά γίνεσαι ότι ακούς και ότι βλέπεις...

* Επιδοτήσεις …καλά περίμενε…

1 Σχόλια από αναγνώστες

Οι προηγούμενοι κυβερνώντες (βλέπε Δρυς) αντιγράφοντας την συνταγή Λαλιώτη με το Εθνικό Κτηματολόγιο και έχοντας ως υποχρέωση απέναντι και στην Ε.Ε. την κατάρτιση του ελαιοκομικού μας μητρώου, να μη κρυβόμαστε, τα έκαναν όλα στο πόδι. Με περίσσια αλαζονεία, προς τους κουτόφραγκους των Βρυξελών που το χρηματοδοτούσαν και περιφρόνηση προς τους αγρότες, ανάθεσαν σε "εταιρίες" χωρίς ειδικευμένο προσωπικό την δημιουργία του. Αυτές ξέροντας με ποιους έχουν να κάνουν ή έχοντας τις απαραίτητες εγγυήσεις ότι κανείς δεν θα τους ζητήσει τα ρέστα, μας καλούσαν να αναγνωρίσουμε τα κτήματά μας από αεροφωτογραφίες. Άνθρωποι νέοι, άνθρωποι με τα τρία (μαγκουρίτσες) ως μέγιστοι ιχνηλάτες και τοπογράφοι, χαμένοι σε χάρτες και με την πίεση της "ουράς" που περίμενε και διαμαρτυρόταν οριοθετούσαν πάνω σε χάρτες ως στρατηγοί σε άσκηση του ΝΑΤΟ. Το αποτέλεσμα; Το ξέρουμε!
Έρχονται οι τωρινοί "οι αδιάφθοροι" και αντί να βάλουν στη θέση τους τα πράγματα (όσα μπορούσαν, που μπορούσαν!) τα φόρτωσαν στο κόκορα (βλέπε Μπασιάκος) κουκουλώνοντας την υπόθεση και σφυρίζοντας αδιάφορα.
Και οι παραγωγοί πελαγωμένοι. Να τρέχουν να πληρώνουν, να τρέχουν να ρωτούν, να τρέχουν, να τρέχουν...
Στην ενεργοποίηση των δικαιωμάτων της επιδότησης και ενώ η κατάσταση είναι χαοτική και γνωστή, έρχεται κι η Ένωση (με τον Καταβοθρίτη πρόεδρο) που υποτίθεται διασφαλίζει τα συμφέροντά μας και μας βάζει να δηλώνουμε τη θάλασσα για κτήματα για να μη πέσουμε ο ένας πάνω στον άλλον.
Εμείς οι έξυπνοι, εμείς που όλα τα ξέρουμε.



Κι εσύ περίμενε επιδότηση. Χαϊβάνι! …σαν κι έμενα.

* Είμαι αλλοδαπός. Τι να κάνω ;

7 Σχόλια από αναγνώστες

Στη ευρύτερη περιοχή μας που είναι κατά βάση αγροτική, υπάρχουν αλλοδαπές οικογένειες που απασχολούνται κατά κύριο λόγο στα χωράφια μας. Το μέγεθος του αριθμού ίσως δεν το έχουμε συνειδητοποιήσει και εμείς οι ίδιοι. Αν όμως ανοίξουμε την πόρτα μιας τάξης σε κάποιο από τα Δημοτικά μας σχολεία θα βρεθούμε προ εκπλήξεων. Αυτοί οι άνθρωποι θα μας συντροφεύουν για μια ζωή. Δεν είναι κάτι προσωρινό. Άλλωστε η παρουσία τους καταδεικνύει και την ευημερία του τόπου. Σ’ ένα μαραζωμένο τόπο δεν κάθονται ούτε οι γάτες. Το ερώτημα είναι. Γιατί δεν προσπαθούμε να τους προσεγγίσουμε πολιτισμικά. Να τους κοινωνήσουμε με την κουλτούρα μας. Να τους προσφέρουμε. Να μας χρωστάνε. Είτε το θέλουμε είτε όχι τους «παντρευτήκαμε». Γιατί τους αποξενώνουμε ; Και μη μου πείτε ότι τους αγαπάμε γι’ αυτό τους κερνάμε και καμιά μπυρίτσα. Και στα ξένα σκυλιά που και που πετάμε και κάνα κόκαλο. Φανταστείτε τους να συμμετέχουν ενεργά σε ιστορικούς συλλόγους μας, στην εκκλησία μας (αλήθεια πως θα σας φαινόταν ένας Βούλγαρος Επίτροπος ;). Όσο δεν συμβαίνει αυτό ετοιμαστείτε για γειτονιές γκέτο. Τώρα είναι ακόμη καιρός. Σαν Μολαΐτες θα τολμήσουμε ; Δεν το νομίζω. Μάλλον θα τρέχουμε και δεν θα φτάνουμε όταν τα πράγματα έρθουν στο απροχώρητο.

Τι επιδιώκουμε με αυτό το άρθρο. Πολύ λίγα, αλλά σημαντικά.
Τον προβληματισμό μας.

* Σε ποιους ανήκει η πλατεία …μας ; Σε τέσσερους – πέντε ;

8 Σχόλια από αναγνώστες

Τι μας απασχολεί πραγματικά;

  • αν θα αρχίσει;
  • πότε τέλος πάντων θα ολοκληρωθεί έστω και όπως - όπως;
  • ή πώς θα γίνει και τι μορφή θα έχει;

Στα αυτιά μας φτάνουν φωνές και πιέσεις προς τη νέα Δημοτική Αρχή που υποκινούνται από κατοίκους και γραβατομένους γραφικούς της πλατείας, για φάρδεμα του δρόμου.

Αυτό να δούμε πάλι... τα αυτοκίνητα μέσα στην πλατεία !!!

Αυτό τους νοιάζει να παρκάρουν δίπλα στην πόρτα τους; Εγώ ξέρω ότι η αυλή του σπιτιού μου είναι μέσα στην ιδιοκτησία μου. Αυτοί νομίζουν ότι η αυλή του σπιτιού τους είναι η ιδιοκτησία όλων. Δηλαδή η πλατεία μας!

Τα παιδιά μας δεν δικαιούνται μια ήσυχη βόλτα στο κέντρο των Μολάων;

Δεν βλέπουν ότι οι γονείς απαξιούν τα μαγαζιά της πόλης μας και τραβάν καλοκαιριάτικα για την Πλύτρα ή όπου αλλού δεν κινδυνεύουν να δουν τα παιδιά τους κάτω από κάποια ρόδα;

Προβλέπω ότι αν με την προηγούμενη Δημοτική Αρχή και τις λουμπινιές της φτάσαμε σε αυτό το κατάντημα, τώρα εάν ενδώσουν και μετατρέψουν σε parking των παραπάνω την πλατεία μας, oι νέοι διοικούντες θα τρίβουν τα μάτια τους με τις αντιδράσεις !!!