* Αυτά που δεν φεύγουν με το 2007.

12 Σχόλια από αναγνώστες

Μακάρι ο κάθε χρόνος στο τέλος του, να παρέσυρε μαζί του και τα όποια αγκάθια μεγάλωσαν στο διάβα του. Για άλλη μια φορά όμως αυτά παρέμειναν πίσω (όπως συμβαίνει πάντα στη ζωή) για να τρυπήσουν και να ξεφουσκώσουν τις προσδοκίες του νέου χρόνου και να τον καταστήσουν λιγότερο λαμπερό. Οι ελπίδες όμως παραμένουν και ΑΛΙΜΟΝΟ αν περιμέναμε κάθε χρόνο λιγότερα από εμάς τους ίδιους ή τους γύρω μας. Γι’ αυτό ο πήχης πρέπει αν όχι να ανεβαίνει, να παραμένει ψηλά.

Αγκάθι 1ο: Πλατεία! Οι εργασίες προχώρησαν, πιο μεθοδικά και πιο ποιοτικά από το παρελθόν. Το στοίχημα σε αυτό τον τομέα φαίνεται να κερδίζεται. Δεν σας κρύβουμε ότι στις μεταξύ μας συζητήσεις για τα έργα τονίζαμε την αγωνία μας για την ποιότητα των εργασιών και δικαιολογούσαμε ακόμη και κάποια καθυστέρηση στην ήδη μεγάλη. Φυσικό άλλωστε με αυτά που προηγήθηκαν. Εδώ χωρίς ντροπή ανέφερε δημόσια στο λόγο του (πρέπει να πούμε ποιος;) «εγώ γιατρός είμαι, δεν γνωρίζω τις διαφορές στα υλικά» και όλοι τον πιστέψαμε φυσικά γι’ αυτό πήρε τα …30μας (%). Στον τομέα όμως της προόδου των εργασιών το στοίχημα χάθηκε κατά κράτος. Τις όποιες δικαιολογίες οι σημερινοί τοπικοί άρχοντες ας τις κρατήσουν για τους εαυτούς τους. Δεν πείθουν. Πόσο περήφανοι θα ένιωθαν οι ίδιοι αν στην αρχή του χρόνου κάποιος τους έλεγε ότι 365 ημέρες μετά την ανάληψη της δικής τους διαχείρισης ΔΕΝ θα υπήρχε τελειωμένο έργο;

Αγκάθι 2ο: Σχέδιο πόλεως! Παρά τις όποιες πληροφορίες που κυκλοφορούσαν στα στέκια των μηχανικών και των τεχνικών γραφείων, δυστυχώς φρούδες οι ελπίδες για το 2007. Όχι λοιπόν, δεν έχουμε. Παραμένουμε χωρίς σχέδιο και ανάπτυξη. Ασφυκτιούμε μέσα στα ρούχα μας. (Αν ξέρει κάποιος λεπτομέρειες ας μας στείλει κάποιο μήνυμα προς χάριν της ενημέρωσης όλων μας). Το θέμα θα θυμάστε, είχε έλθει πρώτο στην περιβόητη δημοσκόπηση που ζητούσαμε από τους αναγνώστες να ιεραρχήσουν τα σημαντικότερα προβλήματα της πόλης μας. Και εδώ είναι η πλέον κατάλληλη ώρα για να δημοσιεύσουμε την απάντηση που πήρε ο αναγνώστης Χρήστος Θεοδωρακάκος από τον Δήμο Μολάων όταν έθεσε ερώτημα για τον ιστιότοπο του Δήμου και την τύχη της αποστολής της δημοσκόπησης.
Απάντηση Δήμου:
«Καλησπέρα. Η νέα ιστοσελίδα του Δήμου μας αποτελεί αντικείμενο εργασίας στα πλαίσια του προγράμματος ΄΄Δημοτικές Διαδυκτιακές Πύλες΄΄ της Κοινωνίας της Πληροφορίας, το οποίο ήδη υλοποιείται. Φρονούμε ότι πολύ σύντομα θα είναι έτοιμο και το νέο, δυναμικό site του Δήμου μας (συγκεντρώνεται ήδη το υλικό που θα περιλαμβάνει) και έχουμε ζητήσει να περιλαμβάνει Forum για διάφορα θέματα των πολιτών σχετικά με το Δήμο μας.Όσον αφορά το ερώτημά σας σχετικά με τη δημοσκόπηση πάνω στην ιεραρχική κατάταξη των προβλημάτων των δημοτών, το e mail ελήφθη και (παρότι δεν απαντήθηκε) είναι ήδη στη διάθεση της Δημοτικής αρχής, η οποία με τη σειρά της γνωρίζει αυτά και πιστεύει πως πολύ σύντομα, ιδιαίτερα η πλατεία, θα πάψει να αποτελεί πρόβλημα των πολιτών του Δήμου μας.Σε κάθε περίπτωση, όλα όσα αναφέρονται είναι ήδη γνωστά και έχουν δρομολογηθεί οι ενέργειες για την επίλυσή τους. Ευχαριστούμε για την επικοινωνία, Στη διάθεσή σας (καθώς και όλων των δημοτών) για κάθε διευκρίνηση.
ΕΚ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΜΟΛΑΩΝ»
Και επεσήμαινε ο Χρήστος στη συνέχεια: «Οφείλω να ομολογήσω ότι μου απάντησαν την επόμενη κιόλας μέρα. Άργησα να στο στείλω επειδή ρώτησα αν έχουν πρόβλημα να το δημοσιεύσεις, αλλά ακόμα δεν έλαβα απάντηση. Θα σε παρακαλούσα να μην το δημοσιεύσεις μέχρι να λάβω κάποια απάντησή τους. Αν δε λάβω εντός των ημερών, δημοσίευσέ το. Ελπίζω να μην έχω νομικά προβλήματα (αν και δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση). Ευχαριστώ και καλή σου ημέρα»
Εμείς βέβαια δεν αργήσαμε τόσο πολύ την αναρτησή της λόγω των επιφυλάξεων του αναγνώστη μας, αλλά διότι μια απάντηση από το Δήμο και για τόσο σοβαρό θέμα θα έπρεπε ν’ ανέβει πρωτοσέλιδα και πλαισιωμένη από το κατάλληλο θέμα και όχι σαν ένα ακόμη σχόλιο στην ουρά της όποιας δημοσίευσης.

Και όπως μας θύμισε με e-mail ο φίλος μας ο Κώστας και το προσθέτουμε εκ των υστέρων:Αγκάθι 3ο: Κλειστό Γυμναστήριο! Απλά ούτε πέτρα στη πέτρα. Κρίμα!

Τα πιο καυτά του 2007. Δεν πάμε σε κανέναν απολογισμό. Αυτός ίσως γίνει όταν συμπληρώσουμε τον 1ο χρόνο μας. Οφείλουμε όμως να επισημάνουμε τα πιο ζεστά θέματα του blog στο χρόνο που πέρασε.
- «Ποιο θεωρείτε το μεγαλύτερο πρόβλημα της πόλης μας;». Πρώτο και καλύτερο. Και τι δεν ακούστηκε. Και τι δεν γράφτηκε. Ξανακοιτάζοντας το θέμα και τα σχόλια το θεωρούμε το ποιο εποικοδομητικό.
- «Της μάνας σου...».Ήταν το πρώτο ξύπνημα, ο πρώτος αναπάντεχος για εμάς πετροπόλεμος από τα σχόλια κάποιων αναγνωστών. Θεωρούμε ότι κάποιοι από αυτούς δεν συνεχίζουν σήμερα να είναι κοντά μας.
- «Οδοιπορικό ενός Μολαΐτη στο χωριό του». Το πλέον προσγειωμένο και ρεαλιστικό. Από τα θέματα που σε κάνει να αναρωτιέσαι: καλά αυτά μόνο εγώ τα βλέπω;
- «Μια γριά ελιά». Φορτισμένο συναισθηματικά λόγω προσωπικών βιωμάτων.
- «Το Γερμανικό Αεροδρόμιο Των Μολάων». Απλά μοναδικό! Δεν θα ξεχάσουμε την ανατριχίλα που νιώσαμε αντικρίζοντας τη φωτογραφία.

Υγεία σε όλους και δημιουργική χρονιά.
Ας είναι... με περισσότερη ανθρωπιά βρε παιδιά!


* "Το Γερμανικό Αεροδρόμιο Των Μολάων"

27 Σχόλια από αναγνώστες

Ανατριχίλα!

Δεν υπάρχουν πολλά πράγματα που είναι ικανά να εντυπωσιάσουν τον σημερινό άνθρωπο. Έχει δει άλλωστε τόσα πολλά σαν μόνιμος ή περιστασιακός τηλεθεατής, συνανθρώπους να καταφεύγουν στον κίνδυνο για να νιώσουν έντονα συναισθήματα ή να διεκδικούν δάφνες αυτοεξευτελισμού για χάρη μιας κακώς εννοούμενης δημοσιότητας.
Η ηλεκτρονική επιστολή όμως του αναγνώστη Τάσου Αναστασάκη ήταν απ' τα πράγματα που μας έκαναν ‘κλικ’. Χωρίς υπερβολή όταν το βλέμμα μας έπεσε στη φωτογραφία νιώσαμε το συναίσθημα που αποτυπώσαμε σαν επικεφαλίδα της, Ανατριχίλα!
Τα μάτια μας ακολούθησαν τη γνώριμη κορυφογραμμή της ‘Κουρκούλας’, πειστήκαμε.
Ναι λοιπόν ήρθε και ‘δώ ο κατακτητής. Ζωντάνεψαν στη μνήμη μας διηγήσεις για μικρότερους ή μεγαλύτερους που στα χρόνια της πείνας, προσπάθησαν να αφαιρέσουν κάτι από το Γερμανικό αεροδρόμιο προς χάρη της επιβίωσης και όχι του πλουτισμού, έγιναν αντιληπτοί και άφησαν την τελευταία τους πνοή σε κάποιο χαντάκι σαν τα σκυλιά. Ιστορίες για συγγενείς που πήγαν να πάρουν το άψυχο κορμί και οι Γερμανοί το κρατούσαν επιδεικτικά σε χωμάτινο όχτο επί δύο ημέρες προς παραδειγματισμό. Η μητέρα κάθισε στην απόσταση που της είχαν επιτρέψει και το μοιρολογούσε. Στις δύο ημέρες το κλάμα της λύγισε έναν αξιωματικό που της επέτρεψε να θάψει με την όποια αξιοπρέπεια είχε απομείνει το άψυχο κορμί του παιδιού της.
Ναι λοιπόν. Υπήρξε και εδώ κατοχή. Κατοχή από ανθρώπους που είχαν λόγο για την ζωή ή των θάνατο άλλων ανθρώπων, των προγόνων μας. Κατοχή που ισοπέδωσε την αξιοπρέπεια, που στέρησε το φαγητό, που τσαλαπάτησε την ελευθερία, που αφαίρεσε ζωές.
Τάσο Αναστασάκη σ’ ευχαριστούμε που μας ξυπνάς από τη καθημερινότητα. Σου ευχόμαστε καλό ταξίδι στην έρευνά σου.


Η επιστολή :
"Το Γερμανικό Αεροδρόμιο Των Μολάων"
Πριν από δύο χρόνια αναζητώντας ένα ενδιαφέρον χόμπι αποφάσισα να ασχοληθώ με την συλλογή στοιχείων για την περίοδο της Κατοχής στην περιοχή μας με ειδικότερο ενδιαφέρον στο αεροδρόμιο των Μολάων. Η έρευνα άρχισε από το διαδίκτυο επεκτάθηκε σε ξένη βιβλιογραφία και τώρα έχει φτάσει ακόμα και σε γερμανικά αρχεία. Έχω καταφέρει να συλλέξω αρκετά στοιχεία και φωτογραφίες για το αεροδρόμιο αλλά πιστεύω ότι υπάρχουν ακόμα πολλά να μάθω καθώς δεν έχω επεκταθεί ιδιαίτερα σε προσωπικές μαρτυρίες. Παρακάτω παραθέτω ένα επιγραμματικό ιστορικό του αεροδρομίου.Το αεροδρόμιο των Μολάων κατασκευάστηκε τον Μάιο του 1941 με αφορμή την Μάχη της Κρήτης. Το αεροδρόμιο αποτέλεσε την βάση όλων των καταδιωκτικών Μe-109 που συμμετείχαν στην Μάχη της Κρήτης καθώς και μιας πτέρυγας Stuka. Μεταξύ Μαΐου και Ιουνίου 1941 το αεροδρόμιο φιλοξενούσε περί τα 250 αεροπλάνα! Στο διάστημα αυτό συνέβησαν διάφορα γεγονότα ( πτώσεις αεροσκαφών στην ευρύτερη περιοχή , εκτελέσεις ντόπιων , κ.α.) τα οποία και ερευνώ. Επίσης ερευνώ και τα γεγονότα που έλαβαν χώρα και την χρονική περίοδο 1943-4 , ειδικότερα τις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις των Γερμανών κατά των ανταρτών.Η καταχώρηση αυτή είναι μία ανοικτή πρόσκληση σε όσους ενδιαφέρονται για την περίοδο της Κατοχής στην περιοχή μας , και ειδικότερα για το γερμανικό αεροδρόμιο των Μολάων, να ερευνήσουμε μαζί τα γεγονότα της εποχής αυτής που παραμένουν άγνωστα σε πολλούς από εμάς και σιγά σιγά τείνουν να ξεχαστούν.
Προθεσή μου είναι να έρθω σε επαφή με οποιονδήποτε γνωρίζει κάτι συγκεκριμένο για το θέμα αυτό, και γενικότερα με όποιον ενδιαφέρεται για τα γεγονότα αυτής της ταραγμένης περιόδου στην περιοχή μας. Πιστεύω ότι με την βοήθεια όλων η έρευνα που κάνω θα πάρει μία πιο ολοκληρωμένη μορφή και θα είναι μία ευκαιρία για όλους μας να μελετήσουμε σε βάθος ένα κομμάτι της ιστορίας του τόπου μας.


Φιλικά Τάσος Αναστασάκης
(Ο Τάσος Αναστασάκης μας περιμένει για επικοινωνία στο tanastasak@in.gr)