* Τι λες, ταξιδεύουμε;

8 Σχόλια από αναγνώστες

Δεν είμαστε της φανφάρας και του θορύβου. Η ημερομηνίες όμως μας το θύμιζαν.

8 Μαρτίου 2007 – 8 Μαρτίου 2008

Ένας χρόνος. Ένας ολόκληρος χρόνος πέρασε από τη στιγμή που αποφασίσαμε να έχουμε μια ηλεκτρονική γωνιά για την καθημερινότητα του τόπου μας.
Πρέπει να γράψουμε κάτι; Γιατί; Μήπως μας αρέσουν τα μεγάλα λόγια και η φασαρία; Να γράψουμε κάτι διαφορετικό; Ακροβατούσαμε χωρίς να αποφασίζουμε.
Ένας φίλος, κάποιος από εσάς τους αναγνώστες σαν να το ήξερε. Ανοίγοντας τα e-mail μας περίμενε εκεί.
«Καλησπέρα και καλό μήνα, πριν λίγο έγραψα κάτι που ένιωσα την ανάγκη να το αποτυπώσω κάπου. Θα μπορούσε ίσως να αποτελέσει θέμα στο blog σας (αν και δεν έχει σχεδόν καμία σχέση με τους Μολάους). Ίσως όμως μερικοί να θελήσουν να απαντήσουν. Δεν ξέρω γιατί, αλλά θα προτιμούσα να μην μπει το όνομά μου.»
Το διαβάσαμε και μας άρεσε. Να λοιπόν, έτσι θα το γιορτάσουμε. Με κάτι δικό σας. Δεν έχει αποκλειστική σχέση με τους Μολάους αλλά το ανεβάζουμε για δυο λόγους : 1ον έχει γραφτεί από αναγνώστη και 2ον μας αρέσουν τα ταξίδια. Άλλωστε ένα ταξίδι δεν είναι και η "Ελεύθερη Είσοδος";
Καλή ανάγνωση.

Το e-mail:«Πόσο κοστίζει άραγε η πραγματοποίηση ενός ονείρου? Τι μπορεί να θυσιάσει κάποιος για να πετύχει αυτό που ονειρευόταν απο μικρός ή ακόμα και αυτό που επιθύμησε όσο τίποτε άλλο στη διάρκεια της ζωής του? Ποιά όνειρα είναι πράγματι ανεκτίμήτα?

Αν αναλογιστεί κανείς οτι αυτά που μας κάνουν ευτυχισμένους είναι απλά και καθημερινά πράγματα, τότε μάλλον όσοι ονειρεύονται χρήμα, δόξα και μεγαλεία είναι βαθειά νυχτωμένοι. Ή μήπως το χρήμα και τα μεγαλεία είναι το κλειδί για την πολυπόθυτη πόρτα του ονειρόκοσμου? Ποιός ξέρει άραγε να μου πει για να ξέρω κι εγώ για τι να παλέψω για να καταφέρω να διαβώ αυτή την πόρτα?

Αλλά ακόμα και αν μου πει, μήπως αυτά θα είναι το αποτέλεσμα των δικών του ονείρων? Μήπως τα λόγια του με παρασύρουν σε θάλασσες για τις οποίες δεν θέλω στην πραγματικότητα καν να σαλπάρω? Μήπως οι εμπειρίες απο αυτές τις θάλασσες δε θα με κάνουν καλύτερο άνθρωπο (που επιθυμώ να γίνω) και τελικά με ξεβράσουν σε ενα νησί στο οποίο θα νιώθω πιο μόνος και πιο άσχημος ακόμα και απο την πιο απομακρυσμένη πέτρα κάπου ψηλά στο βουνό?

Η απάντηση λοιπόν στο πού θα βρει κανείς το κλειδί του δικού του ονειρόκοσμου , μάλλον είναι μια και μοναδική. Θα το βρεί ψάχνοντας μέσα στην καρδιά του! Πάντα ήθελα να κάνω το γύρο του κόσμου, να γνωρίσω άλλους πολιτισμούς, άλλες χώρες, να αναμειχθώ με τους ανθρώπους τους, να γευτώ λίγο τον τρόπο που ζούν, τον τρόπο που αγαπάνε, που μισούν, τον τρόπο που και αυτοί ονειρεύονται. Να αποκτήσω εμπειρίες που όντως θα με κάνουν καλύτερο άνθρωπο, και σε τελική ανάλυση να ζήσω με τόσους διαφορετικούς τρόπους ζωής ώστε να μπορέσω να πω «έτσι τελικά θέλω να ζήσω βρε αδερφέ»!

Και οι θυσίες ποιές είναι για ενα τέτοιο εγχείρημα? Μπορεί κάποιος να παρατήσει πίσω τη ζωη που έκανε μέχρι σήμερα και να πάρει τη μεγάλη απόφαση? Να αφήσει φίλους, οικογένεια, δουλειά και να φύγει για το άγνωστο? Έχει το θάρρος? Το όνειρό του είναι τόσο ποθητό ώστε να υπερνικήσει όλους τους ενδοιασμούς?

Αν το καλοσκεφτούμε, η ζωή περνάει τόσο γρήγορα που τελικά οι περισσότεροι φτάνουν στο σημείο να εύχονται να ήταν πιο μικροί για να κάνουν αυτά που ονειρεύονταν... Γιατί όμως δεν τα έκαναν τότε? Αν ξαναγύρναγαν πίσω μήπως έκαναν τις ίδιες επιλογές? Η ζωή είναι μικρή, είναι απρόβλεπτη, αλλά πάνω απ’ολα είναι ωραία και αυτή η ομορφιά θα πρέπει να απολαμβάνεται κάθε στιγμή. Δε θέλω να φτάσω κι εγω στο σημείο που θα ζητιανεύω απο το χρόνο λίγες δεκαετίες προς τα πίσω. Γι’αυτό και θα κάνω αυτό που μου λέει η καρδιά μου, αυτό που η αγαπημένη μου μού έλεγε εδω και καιρό αλλά δεν το είχα συνειδητοποιήσει και τόσο καλά.... Θα φύγουμε μαζί για άλλους κόσμους. Θα χαράξουμε ρότα για να ζήσουμε το όνειρό μας.

Πάντα στη ζωή μας κάτι μας κάνει να πέρνουμε ορισμένες σημαντικές αποφάσεις. Κάποια πράγματα που μας ωθούν για την πραγματοποίηση των ονείρων μας. Η δική μου τελική ώθηση ήταν ενας τύπος απο τη Βόρεια Ελλάδα που τα παράτησε όλα και απο το 2006 περιπλανιέται σε διάφορες χώρες του κόσμου. Στην πορεία απέκτησε και εναν στόχο: να βρεί ξεχασμένους Έλληνες. Η σελίδα με τις περιπέτειές του είναι η http://www.godimitris.com Του αξίζουν συγχαρητήρια.

Αλήθεια το δικό σας μεγαλύτερο όνειρο ποιό είναι και τι κάνετε γι’αυτό?»

* Στο στήθος του ΕΛΓΑ

4 Σχόλια από αναγνώστες

Από το 2004 χρονιά των Ολυμπιακών Αγώνων άρχισε και το τρέξιμο των ντόπιων παραγωγών με το παραμικρό στους Δήμους και τα ΚΕΠ για δηλώσεις ζημιών στα αγροτικά προϊόντα ή δέντρα. Αγροτικό κεφάλαιο (σικ) λέγετε πλέον.
Αφορμή μεγάλες ζημιές από τις καιρικές συνθήκες που έπληξαν τις δεντροκαλλιέργειες. Οι αποζημιώσεις πρωτόγνωρες και επιτέλους ικανοποιητικές απ' τον ΕΛΓΑ και μαζικές. Το στήθος όμως παρέμεινε στητό, σε κοινή θέα και σε προκαλούσε. «Έλα να σου δώσω και άλλο χαρτζιλικάκι» έλεγε.
Τι μικροκαρπίες, τι ανεμοθύελλες, τι καύσωνες, τι κρύα, …κοσμοσυρροή στις δηλώσεις ζημιάς. Το γάλα συνέχισε να ρέει άλλοτε άφθονο και άλλοτε λιγότερο. «Επιτέλους είδαμε και κάνα φράγκακι στην τσέπη μας» άκουγες. Και όταν ρωτούσες «πόσα έχεις πάρει από το εμπόριο για τα πορτοκάλια και πόσα από τις αποζημιώσεις;» τότε έπαιρνες την απάντηση: «ρε δε πα’ να τα καίει κάθε χρόνο, εκεί είναι τα λεφτά». Ναι αλλά τη μάνα μας τη βυζαίναμε για λίγο διάστημα. Όταν η στρόφιγγα κλείσει (δεν ξέρω αν το καταλάβατε αλλά έχει αρχίσει) τότε τι; Πολλοί λένε ότι οι αποζημιώσεις πάντα υπήρχαν απλά λόγω του ότι δεν υπήρχαν οι Λάκωνες που υπάρχουν σήμερα σε θέσεις κλειδιά (το ίδιο αισχρό παραμύθι της κάθε εξουσίας), το χρήμα πήγαινε αλλού. Ήρθε η ώρα ο ΕΛΓΑ να ανοίξει τη βρύση και προς τα ‘δω. Ο απογαλακτισμός όμως, θα είναι οδηνυρός. Ο ΕΛΓΑ ανακοινώνει ελλείμματα (δεν φταίει φυσικά η Λακωνία), τα πρόσωπα που πολλοί επικαλούνται θα παρέλθουν, τι θα μείνει; Πρώτα οι επιδοτήσεις μετά οι αποζημιώσεις και αύριο;
Βυζαίνοντας τον ΕΛΓΑ, βαδίζουμε και παρακαλάμε να κάνει ο καιρός τα δικά του για να δικαιολογηθούμε στο τηλεφώνημα.
Σαν να το βλέπω…
- ΚΕΠ εκεί;
- Ναι
- Μέχρι πότε κάνουμε τις δηλώσεις για την ανεμοθύελλα;
- Πια ανεμοθύελλα ρε μπάρμπα; Εδώ δεν σηκώνεται ούτε αϊτός μέρες που ‘ναι. Που τον βρήκες τον αέρα;
- Που τον βρήκα; Εδώ έχει γονατίσει το σκίντο.
- Ε και; Το σκίντο δεν είναι προϊόν, δεν πουλιέται.
- Δεν πουλιέται; Εγώ το πουλάω, αν δεν το αγοράζουνε δικό τους πρόβλημα! Θέλω αποζημίωση. Το κατάλαβες;
Διακρίνετε υπερβολή; Δεν το αρνιόμαστε. Αν έχετε όμως κάνα γνωστό σε Δήμο ή ΚΕΠ ρωτήστε τι έχουν ακούσει κατά καιρούς οι άνθρωποι.
Α... να θυμηθώ να περάσω απ’ το κωλομηχάνημα της ‘Αγροτικής’ να δω. Έβαλαν μέσα τίποτα οι γύφτοι του ΕΛΓΑ για τα ψυχολογικά που έπαθαν οι ελιές μου καθότι και δίσεκτη η χρονιά;

* Συμβούλιο Νέων

2 Σχόλια από αναγνώστες

Ένας Ευρωπαϊκός θεσμός που ήρθε στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια.
Τα Συμβούλια Νέων αποτελούν αυτόνομες δομές ενεργής συμμετοχής και έκφρασης των νέων στις τοπικές κοινωνίες. Έχουν συγκροτηθεί για να δώσουν την εναλλακτική λύση στην ενασχόληση των νέων με τα κοινά της κάθε τοπικής κοινωνίας. Ψηφίσθηκε από την Βουλή και ένα νομοσχέδιο που θεσμοθετεί και καθορίζει τις αρμοδιότητές τους.
Το να αναπαράγουμε τα κλισέ αναμασώντας γραφόμενα άλλων για το τι είναι και τι σκοπούς έχουν, είναι περιττό και έξω από τη φιλοσοφία αυτού του blog. Εκείνο που έχουμε να τονίσουμε είναι ότι ο Δήμος μας υιοθετώντας το θεσμό ανακοίνωσε εκλογές για την ανάδειξη μελών του Τοπικού Συμβουλίου Νέων. Έχουν ορισθεί για την Κυριακή 30 Μαρτίου. Στο μητρώο νέων έχουν δικαίωμα εγγραφής όσοι είναι εγγεγραμμένοι στο δημοτολόγιο και είναι ηλικίας από 15 έως 28 ετών. Όμως οι αιτήσεις εγγραφής θα γίνονται δεκτές μέχρι την Παρασκευή 7 Μαρτίου στο ΚΕΠ.
Ενδιαφέρεσαι; Μακάρι να υπάρξει συμμετοχή και πάνω απ’ όλα δραστηριότητα. Πέρα από καινοτομίες που μπορεί να γεννήσουν μόνο τα νεανικά μυαλά, ακόμη και συμφεροντολογικά να το δεις στη περίπτωση που υλοποιηθεί και καμιά ανταλλαγή με καμιά Ευρωπαϊκή πόλη χαμένος-η δεν θα είσαι. Δεν είναι επιλήψιμο αν και αυτό είναι μέσα στους στόχους σου. Η γνωριμία με άλλους τόπους και πολιτισμούς ανοίγει τον ορίζοντα του καθ’ ενός.
Τώρα βέβαια για τους αιθεροβάμονες υπάρχουν και κάποιοι Δήμοι που το είδαν πιο ρεαλιστικά (κατά τη γνώμη του Δ.Σ. τους) και αποφάνθηκαν αρνητικά. Διαβάσαμε τα λόγια του Δήμαρχου Πέτρας και ειλικρινά αναγνωρίζουμε στους Δημοτικούς Συμβούλους και κάποιο δίκιο «Οι περισσότεροι, απ' αυτούς που τοποθετήθηκαν, ισχυρίστηκαν ότι αν οι νέοι της περιοχής μας θέλουν να δραστηριοποιηθούν, μπορούν κάλλιστα να το κάνουν μέσα από τους πολλούς Πολιτιστικούς Συλλόγους που υπάρχουν ή με τη βοήθεια πολιτιστικών φορέων που έχουν αξιόλογη δράση. Άρα δεν συντρέχει λόγος να δημιουργηθεί συμβούλιο νέων στην περιοχή μας. Άλλωστε ακούστηκε και η άποψη ότι δεν θα υπήρχε έτσι κι αλλιώς ενδιαφέρον από τους νέους μας στην κατεύθυνση αυτή. Επομένως θα αποφεύγαμε την περίπτωση να γινόταν το τοπικό συμβούλιο αντικείμενο εκμετάλλευσης από τα κόμματα».
Εμείς έχουμε να πούμε ότι μόνο παρεΐστικα θα μπορούσε να λειτουργήσει το θέμα. Οι ίδιοι οι συμμετέχοντες πρέπει να το σπρώξουν. Αν περιμένουν να εισπράξουν σαν πελάτες, μάλλον δύσκολα θα ευνοηθούν. Καλή αρχή και καλή τύχη.