* Αναζητώντας μπούσουλα 2

Θεωρούμε ότι γεννηθήκαμε ως “Ελεύθερη Είσοδος” για να συνεισφέρουμε στο πλάτιασμα του ορίζοντά μας. Οι πάρα πολλές τοποθετήσεις όλων των αναγνωστών αποδεικνύουν ότι η άποψη δεν απουσιάζει και μπορεί η λύση να ξεφυτρώσει από απίθανες τοποθετήσεις και ιδέες.
Όσα ακολουθούν ως σχόλια δεν συνεισφέρουν στο θέμα της ονοματοδοσίας γιατί απλά η διαδικασία έχει κλείσει. Μένει μόνο η υλοποίηση. Τα καταθέτουμε όμως ελπίζοντας να αποτελέσουν μελλοντική παρακαταθήκη για όποιον ενδιαφέρεται. Θα θέλαμε ο Μολαΐτης να έχει περισσότερες ευκαιρίες για ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ και να τον εμπιστεύονται.

Η γνώμη μας:
- Αν αναθέταμε σε παιδιά να δώσουν τις προτάσεις τους για ονοματοδοσία των δρόμων μας πιθανόν να κατακλυζόμαστε από ονόματα σαν : Ελπίδας, Χαμόγελου, Χαράς, Ουράνιου Τόξου, Ευγνωμοσύνης, Ειρήνης κλπ. Το κάναμε; ΟΧΙ!
- Ζητήσαμε προτάσεις ονομάτων βρε αδερφέ από όποιον δημότη είχε τον κάλο του νονού; Όσα άρεσαν καλώς, όσα όχι τίποτα.
- Έναν διαγωνισμό για την καλύτερη ονομασία; Θα είχαμε να διαλέξουμε από μεγάλη δεξαμενή. Να σπάσουμε λίγο τα κεφάλια μας σαν Μολαΐτες. Να έχουμε τη χαρά της συμμετοχής σε αυτό το ωραίο γεγονός για την πόλη μας. Πάλι τίποτα!

Τι ωραίο θα ήταν κάποιος δρόμος να είχε το όνομα που ΕΣΥ πρότεινες, ένα όνομα που σου ήρθε ξαφνικά σε μια στιγμή έμπνευσης, σε μια στιγμή όμορφη.

Αντί αυτού ανάθεση από το Δήμαρχο σε “επιτροπή σοφών” απλά για να ξεφορτωθεί το θέμα. Που να βρεθεί φαντασία όταν το έργο δεν παίρνει πλάκες Αλβανίας αντί για μάρμαρα;
Αποτέλεσμα οι σοφοί σφίχτηκαν, κοπάνισαν το κεφάλι τους, ΔΕΝ “περπάτησαν” και αυτοί με εξωστρέφεια, εγκλωβίστηκαν στην “αρτιότητά” τους και στην εξυπνάδα του παντογνώστη, κόπιασαν ομολογουμένως αλλά… Αλλά μπήκαν από το παράθυρο πεθεροί και συμπέθεροι, άξιοι και ανάξιοι και όπως είπε και ο “Δημοκράτης” εδώ μέσα όρεξη να έχουμε να γκρινιάζουμε.
Μια πρώτης τάξης ευκαιρία για να νιώσει το χωριό ομάδα, μικροί μεγάλοι να έχουν το δικαίωμα στη πρόταση, πετάχτηκε στο καλάθι.

Η συντριπτικότατη (έχουμε γνώση) πλειοψηφία των τότε Δημοτικών Συμβούλων ΔΕΝ ενδιαφέρθηκε να μάθει, πήρε ένα χαρτί στα χέρια τελευταία στιγμή και απλά κούνησε το κεφάλι ή είπε την εξυπνάδα της στη ψηφοφορία απλά για τα πρακτικά.
Ρωτήστε να μάθετε πόσοι από αυτούς κρατάνε ακόμη και σήμερα αυτό το χαρτί στο οποίο εγώ θα έδινα και ιστορική αξία. Ακόμη και ο Πρόεδρος του σώματος που ήταν τότε στην Επιτροπή απλά πέρα βρέχει. Άντε να ενημερώσει ή να απαιτήσει άρτια ενημέρωση του Δημοτικού Συμβουλίου για το θέμα (όσο σεβάστηκε το σώμα, τόσο τον σεβάστηκε και αυτό).

Είναι κρίμα η όλη απαξίωση της διαδικασίας που ήταν η αιτία να εγκλωβιστεί το θέμα στον κόπο και την άποψη λίγων ατόμων.
Παρόλα αυτά αναμένουμε ευχάριστα την ημέρα που θα γράψουμε στο φάκελο “Ηρώων 19” χαμογελώντας πονηρά στους συχωριανούς που θα αναγκάζονται να γράφουν “Πεθερού 12”.

9 Σχόλια από αναγνώστες:

Ανώνυμος είπε...

Έχω την εντύπωση ότι η λέξη συμμετοχή δεν τρομάζει μόνο τους διοικούντες αλλά και τους πολίτες των Μολάων. Απόδειξη είναι ότι δύσκολα συμμετέχουμε σε νέα πράγματα που θέλουν ανθρώπους να τα βγάλουν μπροστά. Μόλις όμως κάποια άλλα έχουν βρει το δρόμο τους και έχουν δοκιμαστεί τότε το συζητάμε.

Ανώνυμος είπε...

Επειδή δεν έχω καταλάβει, ίσως επειδή είμαι χαζός, το πρόβλημα σας είναι ότι δεν έχει εφαρμοστεί ακόμη η απόφαση του δημοτικού συμβουλίου για την ονμασία των δρόμων ή ότι κάποιος από την επιτροπή έδωσε το όνομα του πεθερού του σε έναν από τους δρόμους; Αν το θέμα μας είναι το πρώτο συμφωνώ κι εγώ ότι έχει καθυστερήσει η διαδικασία και θα πρέπει να ολοκληρωθεί το γρηγορότερο για να μην γίνουμε η τελευταία πόλη της Ελλάδας που κάνει κάτι τέτοιο. Αν το θέμα μας είναι το δεύτερο τότε λυπάμαι όλους όσους το έχουν θέσει, ας με συγχωρήσουν αλλά είναι αξιολύπητοι, γιατί η αναφορά τους και μόνο σ' αυτό δείχνει ανθρώπους που στερούνται σοβαρότητας και στειχειωδούς τσίπας.
Χριστάκος Γ. Παναγιώτης

Ανώνυμος είπε...

Εγώ θα ήθελα να πω κάτι άλλο... Για τον "Ταρτούφο" που παίχτηκε στην Μον/σια. Το ξέρω είναι άσχετο αλλά κάποια πράγματα πρέπει να λέγονται. Μια εβδομάδα πριν την παράσταση είχε βουήξει ο τόπος ότι θα έρθει το δίδιμο της επιτυχίας Βουτσας - Καρακατσάνης. Ο κόσμος πανευτυχής υπολόγιζε πως το βράδυ της Τετάρτης θα πάει να δει το θεατράκι του και ίσως αργότερα το ουζάκι του (ποιος ξέρει...). Στις αφίσες αναγραφόταν "Δήμος Μονεμβάσιας". Οι κάτοικοι της γύρω περιοχής αναλογιζόμενοι ότι ο Δήμος Μολάων τους πρόσφεραν θεατρική παρασταση μόνο με 10 ευρώ θεώρησαν ότι κάτι ανάλογο θα γινόταν και στην Μονεμβάσια. Όσοι προέβλεψαν πήραν το Κ.Ε.Π. Μονεμβασίας και ενημερώθηκαν. Οι τιμές 20 Ευρώ για τους μεγάλους και 15 το παιδικό. Δύο ώρες πριν την παράσταση τοποθέτησαν ένα μικρό χαρτάκι πάνω στις αφίσες με την τιμή των 22 Ευρώ. Ο κόσμος ήδη είχε κατακλείσει την Μονεμβάσια.Κόσμος από παντού. Έφτανε στο Λύκειο Μ/σίας και δη στο ταμείο και του ερχόταν το μπουγιουρντί. Όσοι τα διέθεταν πλήρωναν και έμπαιναν. Φανταστείτε όμως μια τετραμελή οικογένεια...Θα μου πείτε υπήρχε και το παιδικό... Εδώ σας θέλω όμως! Ο κόσμος που είχε αποχωρήσει ήταν απελπιστηκά πολύς. Ηώρα της παράστασης έφτανε και το θέατρο άδειο. Οι ταμίες του θεάτρου είχαν την φα'ι'νή ιδέα να ορίσουν το παιδικό εισιτήριο μέχρι τα 7 χρόνια που στην Αθήνα σε αυτήν την ηλικία μπαίνεις δωρεάν και το παιδικό φτάνει στα 16-18 χρόνια.Έτσι λοιπόν χειάζονταν γύρω στα 100 ευρώ..Γιατί δεν θα πάρεις καλαμπόκι;ξηρούς καρπους;πατατάκια;αναψυκτικά;Κάτι θα πάρεις όπως και στο σινεμά.. Η παράσταση άρχισε στις 10. Ομολογουμένως ήταν καλή. Μήπως όμως ήταν μια αρπαχτή;;; Αξίζουμε τελικά για κάτι τέτοιο;;;
Συγχαρητήρια λοιπόν στο Δήμο των Μολάων που ειχε ξεκαθαρήσει από νωρίς την τιμή του εισητηρίου για την παράσταση του Τσιβιλίκα και πρόσφερε σε όλους θέαμα.Στους έχοντες και μη ....Και τα παιδάκια δωρεάν.
Η Μον/σια μπήκε μέσα με τον μαρκόπουλο, το ξέρουμε. Αλλά ας εξηγούσε όμως στον κόσμο από την αρχή.Σωστά πράγματα...
Κανένα σχόλιο για την συναυλία στην Ελιά καλό μου spot δεν θα ακουστεί;;

http://molaoi.blogspot.com είπε...

Απάντηση στον κ.Χριστάκο Γ. Παναγιώτη
Με την ανάγνωση του ονόματός σας, συγχωρήστε μας αλλά δεν σας φέρνουμε κατά νου. Χωρίς παρεξήγηση, το θεωρούμε πλεονέκτημα αφού η απάντησή μας θα επηρεαστεί αποκλειστικά από το σχόλιό σας.
Κύριε Χριστάκο απορούμε κι εμείς με το ακόλουθο ερώτημα που θέσατε και το οποίο λέει:
«Επειδή δεν έχω καταλάβει, ίσως επειδή είμαι χαζός, το πρόβλημα σας είναι ότι δεν έχει εφαρμοστεί ακόμη η απόφαση του δημοτικού συμβουλίου για την ονομασία των δρόμων ή ότι κάποιος από την επιτροπή έδωσε το όνομα του πεθερού του σε έναν από τους δρόμους;»

Ειλικρινά τώρα, δεν αντιληφθήκατε τίποτα διαβάζοντας την τοποθέτησή μας; Στο 95% του περιεχομένου του σχολίου μας αναφέρουμε μια άλλη πρακτική που θα μπορούσε να ακολουθηθεί παράλληλα με την γνωστή ώστε να δώσει την ευκαιρία της συμμετοχής στους δημότες των Μολάων σε ένα τέτοιο γεγονός. Μάλιστα επισημαίναμε: «Όσα ακολουθούν ως σχόλια δεν συνεισφέρουν στο θέμα της ονοματοδοσίας γιατί απλά η διαδικασία έχει κλείσει. Μένει μόνο η υλοποίηση. Τα καταθέτουμε όμως ελπίζοντας να αποτελέσουν μελλοντική παρακαταθήκη για όποιον ενδιαφέρεται. Θα θέλαμε ο Μολαΐτης να έχει περισσότερες ευκαιρίες για ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ και να τον εμπιστεύονται» για όποιον ενδιαφέρεται κυριέ μου, για όποιον ενδιαφέρεται. Ευγενικά και ξάστερα, γιατί απλά μπορεί να μην ενδιαφέρεται κανένας για την πρότασή μας, όμως και κανείς νοήμον δεν μπορεί να το αποκλείσει.

Η καθυστέρηση της εφαρμογής είναι κάτι που απασχόλησε τον αναγνώστη “Περιπατητή”. Εμείς δεν αναφερθήκαμε σε καθυστέρηση. Όχι γιατί δεν υφίσταται, αλλά 2 χρόνια μετά ίσως… δεν υπάρχει κάτι άλλο. Και αυτό το κάτι άλλο μπορεί να είναι απλά τα χρήματα. Άλλωστε πρέπει να υπάρχει και σχεδιασμός. Που θα τοποθετηθούν οι ενδεικτικές πινακίδες; Σε στύλους στα πεζοδρόμια; Μα αυτά υπάρχουν ελάχιστα μόνο στο κέντρο. Και οι υπόλοιπες μέσα στο χωριό; Θα πάρουμε καρφιά να βαράμε τους σοβάδες ή τις πέτρες του κάθε ιδιοκτήτη; Και ήμαστε σίγουροι ότι αυτό θα το ανεχτούν όλοι, αφού είναι στη διακριτική ευχέρεια του καθενός; Αυτές οι αντικειμενικές δυσκολίες δικαιολογούν κατ’ εμάς μια τέτοια χρονική καθυστέρηση έως την υλοποίηση κάτι βέβαια που δε θα μπορούμε να το πούμε και σε 5 χρόνια!

Όπως βλέπεται κύριε, εκείνο που αναδείξαμε σχεδόν αποκλειστικά στο σχόλιό μας είναι ο αποκλεισμός του Μολαΐτη σε θέματα που θα μπορούσε να συμμετέχει και αφορούν το χωριό μας.

Και τώρα πάμε στο υπόλοιπο ας πούμε 5% που υπονοείται στο τέλος και αποκλειστικά από τη λέξη «Πεθερού». Για αυτή την αναφορά μας γράφετε: «δείχνει ανθρώπους που στερούνται σοβαρότητας και στοιχειώδους τσίπας». Γνώμη σας και δικαίωμα σας. Γνώμη και δικαίωμα μια σοβαρότατης πλειοψηφίας δημοτών και η ακόλουθη που υιοθετήσαμε βεβαίως και εμείς:
Πάμε λοιπόν με το ιστορικό. Μετά την δημοσίευση του θέματος «Ποια είναι η διεύθυνσή μας;» του αναγνώστη “Περιπατητή” λάβαμε ένα e-mail που μας καλούσε να δημοσιεύσουμε «την ανάρμοστη συμπεριφορά» όπως χαρακτηριστικά ανέφερε ενός μέλους αυτής της επιτροπής (το ονομάτιζε) να επιβάλει στην ονοματοδοσία των οδών των Μολάων τα ονόματα του πατέρα του και του πεθερού του παραθέτοντας επιγραμματικά γιατί δεν έπρεπε να συμβεί κατά τη γνώμη του. Στο απαντητικό μας e-mail του αναφέραμε ότι όντως αποτελεί γεγονός, αλλά δεν είναι δυνατόν ένα τέτοιο σχόλιο να έχει την υπογραφή μας αφού αγνοούσαμε τις λεπτομέρειες που ανέφερε. Την επόμενη είδαμε στο χώρο των σχολίων να “ανεβαίνει” το εξής:
«ΚΟΥΙΖ:
Ποιο αξιότιμο μέλος της επιτροπής που εισηγήθηκε την ονοματοδοσία των οδών, κατάφερε να αποδοθούν σε δύο απ’ αυτές ΚΑΙ το όνομα του πατέρα του ΚΑΙ το όνομα του πεθερού του;;; !!!»
Δύο ημέρες αργότερα άλλο e-mail επώνυμο και από διαφορετικό αποστολέα: «Κύριοι, διάβασα στα σχόλια ενός θέματος του blog την αναφορά αναγνώστη εν είδει κουίζ, μιας απαράδεκτής ενέργειας μέλους της επιτροπής που επεξεργάστηκε το θέμα της ονομασίας των οδών της πόλεως μας. Το μέλος (αναφέρει ονοματεπώνυμο) με τα καμώματα του αδίκησε την προσπάθεια και των υπόλοιπων δύο μελών της επιτροπής των κυρίων ... και … τους οποίους σέβομαι και εκτιμώ απεριόριστα. Κύριοι αναρωτιέμαι! Έχουμε να κάνουμε με περίπτωση οικογένειας ηρώων; Μήπως με περίπτωση οικογένειας σοφών; Ή μήπως με αλαζονικές και υπεροπτικές πρακτικές τις οποίες είχε κατά νου να εφαρμόσει σε υπηκόους και όχι πολίτες με ανεπτυγμένο το αίσθημα του αυτοσεβασμού, δημότες των Μολάων. Η ενέργεια αυτή με έκανε να διεξάγω έρευνα για τα δύο αυτά πρόσωπα. Συγκεντρώνοντας πληροφορίες από ανθρώπους που συναναστραφήκαν, συνομίλησαν ή συνεργάστηκαν μαζί τους, έζησαν εν κατακλείδι στο ίδιο περιβάλλον των Μολάων κατέληξα στα εξής:……(συνεχίζει με χαρακτηρισμούς και συμπεράσματα αναφέροντας γεγονότα και μαρτυρίες για να καταλήξει)..…. Το μήνυμα αυτό έχει σκοπό την ενημέρωσή σας και μόνο. Δεν επιθυμώ στην παρούσα χρονική στιγμή να δημοσιευθεί. Επειδή για τον λόγο που προαναφέρω χωρίς τη θέλησή μου είμαι άμεσα ενδιαφερόμενος κάτοικος, έχω σκοπό την δημοσιοποίηση των αντιδράσεων όχι μόνο των προσωπικών και δρομολόγηση του θέματος προς το αρμόδιο όργανο του Δημοτικού Συμβουλίου με ανοικτή επιστολή η οποία και θα είναι στην διάθεσή σας προς κάθε χρήση.
Σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας
………… …………….»

Αυτά κύριε Χριστάκο τα τόσα πολλά και απλά που αυτή τη φορά πρέπει να καταλάβετε. Αν η έλλειψη τσίπας όπως αναφέρετε ήταν ένα πακέτο στα χέρια των παραπάνω συμπολιτών μας να είστε σίγουρος ότι θα το προσέφεραν στην αντίθετη κατεύθυνση από αυτή που υπονοείτε στο σχόλιο σας. Μαζί κι εμείς αφού μετά από μίνι έρευνα σε ανθρώπους εμπιστοσύνης, υιοθετούμε τα περισσότερα από αυτά που αναφέρουν. Τι άλλο θα μπορούσαμε να κάνουμε όταν σε εποχές μεγάλης πείνας ετούτου του τόπου προέκυψαν περίεργοι πλουτισμοί και πολλά άλλα, μα πάρα πολλά; Η έλλειψη τσίπας κύριε, θα μπορούσε να απονεμηθεί ως χαρακτηρισμός σε «αλαζονικές και υπεροπτικές πρακτικές τις οποίες είχε κατά νου να εφαρμόσει σε υπηκόους και όχι πολίτες με ανεπτυγμένο το αίσθημα του αυτοσεβασμού, δημότες των Μολάων» όπως χαρακτηριστικά αναφέρει στο μήνυμα του ο δεύτερος αναγνώστης. Και κάτι άλλο κύριε. Εμείς, οι κατ’ εσάς ξετσίπωτοι, χρησιμοποιήσαμε ηθελημένα στο σχόλιό μας μόνο τη λέξη “πεθερού” και όχι “πατέρα” για ευνόητους λόγους.
Τελειώνοντας κύριε όπως μας ανέφερε ο αποστολέας του δεύτερου e-mail «Ο δικός μου πατέρας όση προσφορά και αν είχε σε τούτο τον τόπο, όσο σημαντικός και αν ήταν, εάν αναρτούσε κάποιος προς τιμή του πινακίδες με το όνομα του στις γωνίες των δρόμων, όπου και αν βρισκόταν, θα έρχονταν ακόμη και σαν αεράκι και θα έβρισκε τον τρόπο να τις αποκαθηλώσει.»
Αλλά τι σας λέω. Άλλοι άνθρωποι, άλλες αξίες. Για την αλαζονεία και την υπεροψία τα έχουν πει καλύτερα από εμάς κάποιοι άλλοι πολλούς αιώνες πριν.
«Οι πρώτοι εσονται τελευταίοι και οι τελευταίοι πρώτοι»

Ανώνυμος είπε...

Ρε παδια ηταν αναγκη αυγουστιατικα να δουλεύουν μαζι όλα τα συνεργεια στο κλειστο και να σηκονουν τοση σκονη - ένα ένα και ας τελειωνε τον οκτωβρη αντι για τελος του μηνα – τι ήμαστε οι ελληνες ότι πιανουμε να το ξεπεταμε στο πιτς φυτίλι – γραφτήκατε για το φθινοπορινό προτάθλημα μπάσκετ ;;; μεσα στα λκαλοριφερ δεν εχουμε αναγκη από αερα και βροχη

Ανώνυμος είπε...

Ξέρετε αν υπάρχει οδός ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ;

Ανώνυμος είπε...

Όρμα Δημοκράτη. Διεκδίκησε αυτό που σου ανήκει.

Ανώνυμος είπε...

Και γω μαζί σου αλλά ελπίζω να έχεις και κανένα (συμ)πεθεράκι στη Κορώνη.

Ανώνυμος είπε...

Α ρε Δημοκράτη μας αντέγραψες. Ποια οδός Άντζελας Δημητρίου ονειρεύεσαι. Εμείς εδώ και καιρό έχουμε ονομάσει την κεντρική στα σπανέικα λεωφόρος Βασίλη Τερλέγκα. Και μην ακούσω αντίρρηση καμιά. Έτσι κι αλλιώς σε τούτο το χωρίο 3 λαλούν και 8 χορεύουν.