* Μπλιάχ!

44 Σχόλια από αναγνώστες

Η ανάγνωση από Λακωνικό έντυπο ότι μια παραλία του Δήμου μας εντάχθηκε ξανά στο σύστημα της “Γαλάζιας Σημαίας” με ικανοποίησε. Όχι ότι αμφισβητούσα την καθαρότητα των νερών στο μεσοδιάστημα που ήταν απ’ έξω, αλλά να τώρα υπάρχει και η “βούλα”.
Ένα δεύτερο σημάδι ενδιαφέροντος για την ποιότητα ζωής στις παραλίες μας, ήταν και η προσπάθεια καθαρισμού τους από εθελοντές δημότες για δεύτερη συνεχή χρονιά και στα πλαίσια μιας Πανελλαδικής κίνησης. Δεν μπορώ να πω ότι και φέτος η συμμετοχή ήταν ικανοποιητική. Τρεις κι ο κούκος. Αλλά στην επιμονή αυτών των κούκων που συμμετείχαν και των κάθε κούκων στη όποια κίνηση, έρχεται η Άνοιξη. Και του χρόνου παιδιά.
Δεν υπάρχει καλύτερη ψυχοθεραπεία από μια πρωινή βόλτα στη θάλασσα. Δύο Κυριακές έως τώρα κατηφορίζοντας στην Ελιά τα έχω καταφέρει. Αυτό που μου προσφέρει απλόχερα η φύση με κάνει να αναρωτιέμαι ηλιθίως ότι από κάπου το κλέβω. Η αξία του είναι τεράστια στην ηρεμία μου, στην επαφή μου με την απέραντη δύναμη της πρωινής …ησυχίας και της γαλήνης.
«Δεν μπορεί. Εδώ κάποιοι τα “σκάνε” με τη σέσουλα να βρεθούν σε πολυδιαφημισμένα μέρη χαλάρωσης, καλοκαιρινά spa και λοιπούς μαϊντανούς εξαγοράζοντας προσωρινά μισό τετραγωνικό δίπλα στη πολύβουη πισίνα ενός ξενοδοχείου και εγώ εδώ έχω την γαλήνη του πρωινού Λακωνικού κόλπου στα πόδια μου δωρεάν; Ρε κάτι συμβαίνει. Σε λίγο θα πεταχτεί κάποιος από τα πίσω σκίντα και θα μου πει: Μάγκα μου ακούμπα τόσα, σιγά μη στα δίναμε τσάμπα.»
Μπορεί να φαντάζει γλαφυρό και ανώριμα ανάλαφρο το προηγούμενο γράψιμο αλλά πραγματικά έτσι νιώθω. Έχουμε μάθει ότι αξίζει στη ζωή, να το πληρώνουμε. Εδώ πληρώνουμε για πράγματα που δεν αξίζουν, στα πολύτιμα θα γκρινιάξουμε;
Σε αυτές τις πρωινές στιγμές δίπλα στη θάλασσα που γνώρισα και αγάπησα μετά από πρόσκληση φίλου για ψάρεμα, γεμάτες αναπάντεχη έκσταση και περπατώντας στην άμμο συμβαίνουν κάποια περίεργα. Το σκουπίδι σου μπαίνει στο μάτι από χιλιόμετρα. Και είναι το ίδιο που κατά την επίσκεψη όταν υπάρχει κόσμος δεν το βλέπεις το ρημάδι. Τώρα σχεδόν μόνος εδώ, λες και έχει πάνω του σειρήνα περιπολικού.
«Εδώ είμαι λεβέντη για να σου τα σπάσω πρωινιάτικα!» φωνάζει. «Αμ δε θα μου τα σπάσεις εσύ, θα σε εξαφανίσω». Πλησιάζοντας να πάρω το μπουκαλάκι από το “Αύρα” χωμένα περίτεχνα στην άμμο χαρτομάντιλα και μια μορουδίστικη πάνα έρχονται σε επαφή με τα δάχτυλα του ποδιού μου (ευτυχώς στην άκρη και χωρίς το γνωστό υλικό). «Τη τύχη μου!!! @$#&*+%» φωνάζω. Πάει και η ηρεμία, πάνε και τα πρωινά, πάει και το χαζοχαρούμενο ύφος με το οποίο περιφερόμουνα τόση ώρα.
«Δεν θα σου περάσει» λέω και χρησιμοποιώντας τη πλαστική σακούλα από τα πέδιλα αναλαμβάνω τη συλλογή. «Να ήξερα ποιος είσαι να ‘ρθώ να σου τα τρίψω στη μούρη» μονολογώ. Ξαπλώνοντας στο “ψαθάκι” μαζί με τον άμμο που πετάγεται μέσα εμφανίζεται και μια γόπα. Φυσικά όχι θαλασσινή. Της ξηράς γόπα και μάλιστα επώνυμη, Marlboro Light γράφει η άτιμη. Μα τι στο διάολο όλα επάνω μου σήμερα, να ηρεμήσω ήρθα. Τινάζω άμμους και γόπες και γυρνώ ανάσκελα για την εφημερίδα μου. Σε μια ώρα περίπου και με τη συνοδεία του καφέ απολαμβάνοντας το πρώτο “εν παραλίο” τσιγάρο προσπαθώ να το χώσω βαθιά στην άμμο να μη το πατήσει φρέσκο και κανένας χριστιανός και καεί.
«Τώρα που σε ξέρω ποιος είσαι να ‘ρθώ να σου το τρίψω στη μούρη;».
Κάγκελο! Δειλά - δειλά σηκώνουμε και κοιτώ γύρω μου για μια φυσική παρουσία. Δε μπορεί να έχω αποκτήσει τόσο φωνακλού συνείδηση.
«Εκείνο το σκίντο σα’ να κουνήθηκε…!»

* Θα μας σώσει κανείς;

23 Σχόλια από αναγνώστες

Οι Μολάοι απέκτησαν έναν πυρήνα της Ελληνικής Ομάδας Διάσωσης. Με πάνω από 25 συμμετοχές ολοκληρώθηκε ο βασικός κύκλος επιμόρφωσης των ντόπιων εθελοντών. Το πρόγραμμα απ’ ότι μας πληροφόρησαν εδώ και αρκετές ημέρες ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμά μας δύο αναγνώστες με e-mail τους, προβλέπει και επιπλέον εξειδίκευση σε όποιον το θελήσει για πρώτες βοήθειες και διασώσεις σε καταστροφές.
Στον πρώτο αυτό κύκλο η λειτουργία της σχολής είχε τη συμπαράσταση της Δημοτικής Αρχής όπως αυτή εκφράστηκε με την παραχώρηση της αίθουσας των μαθημάτων στο ΤΕΕ καθώς και της ανάληψης τμήματος του κόστους λειτουργίας της.
Οι εθελοντές της τοπικής ομάδας, σχεδιάζεται να συμμετάσχουν και στην θερινή πυροπροστασία της περιοχής.
Τα μηνύματα αναφέρουν μια πρώτη εκπαίδευση στην ορειβατική κατάβαση, στις πρώτες βοήθειες σε θύματα, στις επικοινωνίες και στις βασικές αρχές διάσωσης ατόμων σε συνθήκες μαζικών καταστροφών.
Όπως διαπιστώνετε κι εσείς η θεματολογία ήταν πλούσια. Ευχόμαστε σε όλους τους εθελοντές καλή πρόοδο στη περαιτέρω επιμόρφωσή τους και πολύ όρεξη για προσφορά στο συνάνθρωπο, κάτι που βεβαίως απέδειξαν εξ αρχής με τη συμμετοχή τους στην κίνηση αυτή.
Ένα από τα ζητήματα που θίγει ο συντάκτης του ενός μηνύματος είναι και η απόκτηση κατάλληλου εξοπλισμού του τμήματος κάτι για το οποίο ελπίζει εκτός από τη συνεισφορά των μελών να σταθεί αρωγός και η τοπική κοινωνία στην οποιαδήποτε έκφρασή της. Εμείς σημειώνουμε εδώ ότι για να γίνει αυτό, η ομάδα είναι απαραίτητο να "βγει" στη κοινωνία και να καταστήσει με δράσεις γνωστούς τους στόχους και τους σκοπούς της.
Κλείνοντας την αναφορά μας στο θέμα οφείλουμε να συγχαρούμε τους εμπνευστές της προσπάθειας και αυτούς που τη στήριξαν στην έναρξή της. Άσχετα με τη λειτουργία του τμήματος που από μόνο του αποτελεί πλεονέκτημα για τον τόπο μας, θεωρούμε ότι η παρουσία του στη κοινωνία των Μολάων ως παράδειγμα και μόνο του εθελοντισμού, αλλά και ως ένδειξη υγιούς και ζωντανής κοινότητας ανθρώπων είναι μεγάλη.
Τώρα το μέλλον βρίσκεται στα χέρια των μελών. Ελπίζουμε να αναδείξουν την εθελοντική ομάδα τους μέσα από συμμετοχή και δραστηριότητες που αφορούν τους σκοπούς της ίδρυσης τους.

* Που είναι το νερό του Λάρνακα;

22 Σχόλια από αναγνώστες

Από τις 17 Μαΐου είχε φτάσει το ηλεκτρονικό μήνυμα του αναγνώστη. Αφού είδε και απόειδε ότι δεν δημοσιεύθηκε το ξαναέστειλε πάλι εχθές 1η Ιουνίου. Δεν είναι το μόνο. Υπάρχουν και άλλα που αναφέρονται σε διάφορα ζητήματα, άλλοτε γενικού ενδιαφέροντος και άλλοτε πιο στοχευμένα. Σε κάποια από αυτά ζητάμε την επιπλέον πληροφόρηση περιμένοντας πριν δημοσιευτούν. Αυτή άλλοτε έρχεται, άλλοτε όχι.
Όσο αφορά το συγκεκριμένο, απ’ όπου και να το πιάσεις το θέμα έχει το ενδιαφέρον του. Ξεκομμένο για την τύχη των νερών και το τι κάνουμε ή ειδικά για τον Λάρνακα την αδιαφορία μας ή τις συμπεριφορές μας.
Τώρα βέβαια φίλε αναγνώστη καλού κακού, να είσαι προετοιμασμένος για την πιθανότητα ανάρτησης σχολίων περί στοχοποίησης συγχωριανών σου (ποτέ δε ξέρεις). Εμείς το δημοσιεύουμε ατόφιο ώστε να περάσει και στους υπόλοιπους φίλους του blog το συναίσθημα με το οποίο έχεις γράψει και την αγωνία που αναδεικνύεις με τον προβληματισμό σου (ερωτήματα) στο τέλος.

«Που είναι το νερό του Λάρνακα;
Στις 14/5/2008 πήγα στην εκδήλωση που διοργάνωσε το ΚΠΕ ΜΟΛΑΩΝ, για τους υδάτινους πόρους της περιοχής μας.
Με αυτά που είπαν οι εισηγητές - επιστήμονες, τρομοκρατήθηκα. Τότε ήρθε στο μυαλό μου η βόλτα μου στο ΛΑΡΝΑΚΑ την Πρωτομαγιά. Από την μια πέρασα ωραία από την πετυχημένη εκδήλωση του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ ΜΟΛΑΩΝ & του ΑΠΟΕΛ, από την άλλη όμως θυμήθηκα το πρωτοφανές έγκλημα που είδα, στα μονοπάτια του φαραγγιού.
Είδα σωλήνες και λάστιχα άρδευσης δίπλα στο μονοπάτι να οδηγούν το νερό σε περιφραγμένους χώρους, σε κήπους με ξινόδεντρα και κηπευτικά.
Έπαθα ΣΟΚ.
Γι αυτό τα δέντρα φύλακες τόσων χρόνων των ΜΟΛΑΩΝ έχουν αρχίσει να ξεραίνονται;
Γι' αυτό δεν βλέπουμε το νερό που βλέπαμε κάποτε στις σχολικές μας εκδρομές;
Γι' αυτό τα δέντρα με κοίταζαν με θλίψη και μου φώναζαν: ΓΙΑΤΙ ΜΑΣ ΣΚΟΤΩΝΕΤΑΙ; ΓΙΑΤΙ;
Αναρωτήθηκα, λοιπόν, τι κάνουμε εμείς που ζούμε εδώ και αγαπάμε αυτόν τον τόπο;
Οι υπεύθυνοι ας αφυπνιστούν!
“Περιπατητής”»