* Της πατρίδας μου η σημαία.

18 Σχόλια από αναγνώστες

Θα μπορούσε να είναι και αρχαία τραγωδία…

Κορυφαίος: Της πατρίδας μου η σημαία έχει χρώμα… κόκκινο;
Χορός: “πρωτάθλημα δε κάνει - αλλού απ’ το λιμάνι”, “το κόμμα σου καλεί τώρα ανυπακοή”!

Κορυφαίος: Της πατρίδας μου η σημαία έχει χρώμα… μαύρο;
Χορός: “βάλτε φωτιά κάψτε καλά - Ομόνοια και Πειραιά”, “Με όρθιο κεφάλι Βυζάντιο και πάλι”.

Από μηχανής θεός (φωνή από τα παρασκήνια): Της πατρίδας μου η σημαία έχει χρώμα γαλανό!
Θεατής (απ’ την εξέδρα): Αυτή με τις άσπρες και μπλε ρίγες και τον έναν σταυρό πάνω αριστερά; Μα αυτή είναι της ομάδας. Νομίζω τη λένε Εθνική. Σίγουρα, το θυμάμαι απ’ το Euro!
Χορός και θεατές (όλοι μαζί και οι πέτρες): “ε-ε-ε ο-ο-ο ήρθαμε και πήραμε το ευρωπαϊκό”.

Η σημαία, αυτή η “άγνωστη”. Για όλους και για τον καθ’ ένα ξέχωρα αντιπροσωπεύει και κάτι. Οι λόγοι τόσο διαφορετικοί και τόσο άσχετοι με του διπλανού.
Ο παππούς του Σάκη «πριν μας βαρεθεί και δραπετεύσει στον αγύριστο» (όπως διατείνεται ο ίδιος), κάθε εθνική γιορτή μέσα από εκείνον τον ξερόβηχα γκρίνιαζε: «τη σημαία τη βγάλατε;» και όταν δεν εύρισκε ανταπόκριση μονολογούσε «τσάμπα σκοτωθήκαμε στο Αλβανικό». Και ‘κείνο το καλόπαιδο το εγγόνι του ο Σάκης ποτέ δε του ‘κανε το χατίρι με τη γαλανόλευκη. Μια φορά μόνο την είχε και τη γύριζε μερόνυχτα αλλά ο παππούς του είχε “ταξιδέψει” για να τον καμαρώσει. Μια φορά ο άτιμος και εκείνη ήταν για χάρη του Ζαγοράκη το 2004, τότε που την ανέμιζε και έσκουζε σε όλο το χωριό «έχεις μια σαν του Γκουσγκούνη- Καραγκούνη Καραγκούνη!».
Έτσι τα φέρνει ο καιρός. Όσο την ανέμιζε για το ποδόσφαιρο τόσο δε θέλει να ακούσει για παρέλαση, για σημαίες, για τα σχετικά. Τα συνθήματα όμως συνθήματα.
- «Τι θα κάνεις στη ζωή σου;»
- «Άσε ρε μάνα»
- «Σήκω κοπρόσκυλο»
- «Καλύτερα κοπρίτης παρά ιδιοκτήτης».
Τι άλλο μπορεί να αντιπροσωπεύει η σημαία γι’ αυτόν πέρα από το κύπελο στη Πορτογαλία; Έθνος; Κράτος; Αγώνες; (έστω ποδοσφαιρικούς).

Υπάρχουν χίλιοι λόγοι για τον καθένα. Ένας "όψιμος" τα τελευταία χρόνια είναι τακτικός στον σημαιοστολισμό. Εκεί που δεν τον ενδιέφερε ούτε η συνάθροιση της παρέλασης ως γεγονός, τώρα δε χάνει ευκαιρία για έπαρση στο μπαλκόνι του. «Μας πνίξανε οι Βούλγαροι και οι Αλβανοί στη γειτονιά. Θα φωνάζω βοήθεια και δε θα με καταλάβει κανείς». Φυτεύει τη σημαία στις εθνικές γιορτές καί όταν νικά η Εθνική την Αλβανία. Τώρα το σκέφτεται και στα γενέθλια του.

Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου. Ο άλλος επιστρέφοντας στους Μολάους είχε μια με κοντάρι στο πίσω κάθισμα.
- «Τι έγινε Χρήστο, έτοιμος για επανάσταση;»
- «Όχι ρε, τις πουλάγανε κάτι γύφτοι πριν το Βλαχιώτη έξι ευρώ. Φτηνή ήτανε και πήρα μια να βρίσκεται…»
- «Επειδή ήτανε φτηνή; Δηλαδή Χρηστάκη αν είχε η Τουρκική πέντε, πια θα έπαιρνες;»

Τραβάς λίγο πιο κάτω απ’ τη πλατεία για εφημερίδα, να σου η πρασινάδα! Ξέρεις παίζει ή έπαιξε ο Παναθηναϊκός. Κατεβαίνεις στο λιμάνι της Ελιάς και βλέπεις μια κόκκινη του Ολυμπιακού πάνω στη βάρκα. Ελληνική δεν ορκίζουμε ότι είδα.

Όλοι με μια σημαία. Μια σημαία που εξωτερικεύει αυτό που νιώθουμε.
«Και στην παρέλαση αν δεν το νιώθουμε;» σε ρωτάνε και πρέπει να απαντήσεις. Να κάτσουν σπίτι τους; Από τη μια καλύτερα, από την άλλη όμως;
Θυμάμαι καθηγητή του Γυμνασίου να λέει.
«Η σημαία είναι για να τη σηκώνεις ψηλά, να τη κρατάς και να τρέμει το χέρι σου και ας είναι και της ΑΕΚ. Τι να του γεμίσω το μυαλό για παρέλαση άμα δε το νιώθει. Το μόνο που έχω υποχρέωση είναι να μάθει να ξεχωρίζει το Αλβανικό Έπος με την επανάσταση του ’21. Έχω βρει ένα κόλπο. Τους λέω: στην πρώτη παρέλαση που πάμε για χειμώνα θα θυμάστε τα χιόνια της Πίνδου και στη δεύτερη που πάμε για καλοκαίρι θα θυμάστε τις φουστανέλες και τα πονηρά με ρωτάνε «για καλοκαίρι πάμε κύριε, κάτι σε μπικίνι;» Άσ’ το σου λέω, όσο προσπαθείς να το απλοποιήσεις, τόσο τρως τα μούτρα σου».

Της πατρίδας μου η σημαία…
Ο Σάκης υπάρχει, ζει δίπλα μου και ας μη λέγεται έτσι. Ο “όψιμος” έχει κάνει έπαρση από την Παρασκευή.
Το μόνο που δεν ξέρω είναι τι έκανε ο Χρηστάκης, αν και δω που τα λέμε αν κάποιος του έδωσε εφτά γιούρο μπορεί και να τη πούλησε!

Καλή παρέλαση.

* Τοπικά Διαμερίσματα …"τα παιδιά του Αϊ Στράτη!"

11 Σχόλια από αναγνώστες

- «Πως θέλεις να σας διαβάσω; Δε σου είπα να μη βάζετε φωτογραφίες και video;
Μη τη βαραίνετε την άτιμη τη σελίδα. Δε κατεβαίνουν όσο και να περιμένω, πέφτει η σύνδεση!
Βάλε το καλά στο μυαλό σου, εδώ ζούμε στην “εποχή του χαλκού”. Γελάς; Γέλα, τι ανάγκη έχεις εσύ, πρωτευουσιάνος Μολαΐτης είσαι.
Προχθές πήγα στον …(μέλος του τοπικού του συμβουλίου) και του είπα: Καλά πως το ανέχεστε να είμαστε στο έλεος του Ο.Τ.Ε. Πότε επιτέλους θα δούμε γραμμή DSL στα χωριά; Να οργανωθούμε και να μας βοηθήσετε. Και τι μου απάντησε αν έχεις το θεό σου!»

«Τι να την κάνετε, για να παίζετε στοίχημα στο παράνομο ή να βλέπετε κανένα κώλο; Να μην έρθουνε ποτέ, μόνο να τα πάρουν θέλουν και εσείς τσιμπάτε. Παράτα τα XL πως τα είπες, ποιος έχει λεφτά σήμερα για πολυτέλειες;»

«Ξεμάκρυνα να μην τον φτύσω. Σκοτάδι σου λέω, πλήρη μεσάνυχτα! Από τη μια η τύφλα τους να μη θέλουν να ακούσουν, από την άλλη έχουν και άποψη! Δράμα σου λέω. Συκιώτες, “Καταβοθρίτες” και Ελιώτες έχουμε μείνει στην εποχή του ντελάλη. Θυμήσου αυτό: τα Κουπιά λόγω ανεμογεννητριών θα έχουν DSL πιο γρήγορα. Καμιά φορά στο καφενείο αναφέρω ότι με τη DSL μπορεί κάποιος να μιλά, να βλέπει παιδιά, ανίψια ή αδέλφια στον Καναδά όσο θέλει χωρίς επιπλέον χρέωση και με κοιτάνε λοξά. Ρε συ έχω καταντήσει ο τρελός του χωριού!»

Όλη την ώρα της αφήγησης χαμογελούσα συγκρατημένα. Ήταν τέτοια η φλόγα στα μάτια του λες και αναφερόταν στη μεγαλύτερη αδικία, σε ζήτημα σημαντικό, θα έλεγα υπαρξιακό.
Αλλά για σιγά… Κάπως έτσι δεν ήταν και για μένα κάποια χρόνια πριν; Το γρήγορο internet δεν μου άνοιξε περισσότερο τη ματιά μου στο κόσμο; Δε μου μεγάλωσε τη φωνή μου; Τώρα που το καλοσκέφτομαι να ‘ναι καλά ο Νικόλας με τα φροντιστήρια στο live messenger και το outlook. Ο όρος επικοινωνία απέκτησε εκείνο τον καιρό νέα διάσταση. Μόλις έμαθα “τα κόλπα” του έδωσα να καταλάβει. Οι γνωστοί μου τον πρώτο καιρό υπόμεναν καρτερικά τις συνεχείς κλήσεις και τα μηνύματα μου. Σίγουρα ψέλλισαν κάποιες φορές: «πάλι αυτός;». Ακόμη και απόψε επιστρέφοντας, αν ανακαλύψω πρόβλημα στη γραμμή θα “ανεβάσω” αμέσως γράδα. Δεν θέλω να “μπω” στο διαδίκτυο, αλλά θέλω να είναι εκεί εάν και όταν…

Πλησιάζοντας το τραπέζι της ταβέρνας τράβηξε απότομα την απέναντι καρέκλα, “θρονιάστηκε” και διέκοψα τις σκέψεις μου.
- «Πάλι συγχύστηκα» μου είπε. «Κάθε φορά που περνάει από το μυαλό μου εκνευρίζομε. Δεν ελπίζω πλέον σε καμιά βοήθεια. Σε ποιόν να πάω για υποστήριξη, σε Δήμαρχο ή σε σύμβουλο; Θα πρέπει να αρχίσω φροντιστήριο από το μηδέν στους περισσότερους. Όχι μόνο δε χρησιμοποιούν κομπιούτερ αλλά όταν το δουν αλλάζουν δρόμο. Σαν ο διάολος το λιβάνι. Που να πω τον πόνο μου και να βρω κατανόηση; Εσύ βλέπεις λύση;»

Σε μια στιγμή σπάνιας αναλαμπής απάντησα με σιγουριά:
- «Ναι!»
Με κοίταξε περίεργα. Από τη μια η ματιά του έλεγε «γιατί παίζεις με το πόνο μου», από την άλλη πάλι ήλπιζε πράγματι να του πω κάτι ενδιαφέρον, γι’ αυτό συνέχισα:
- «Άσε τα φροντιστήρια σε σύμβουλους και Δημάρχους. Προσπέρασε. Είσαστε πολλοί οι στερημένοι της DSL εδώ; 10-15-20 πόσοι; Έχετε κάποιο ζωντανό σύλλογο στο χωριό; Μπορείς να μαζέψεις κοντά στα 1.200 ευρώ για δορυφορικό modem και πιάτο; Αν ναι ξεκινάτε κάνα εξάμηνο με 110-140 ευρώ το μήνα συνδρομή. Στήστε το ασύρματα στη πλατεία του χωριού. Άσε πιτσιρίκια και μεγάλους να γεμίζουν το τόπο με τα φορητά (laptop) και στο εξάμηνο αφού καταλάβουν ότι internet δεν είναι μόνο τζόγος ή "μάτι", δε μπορεί θα φιλοτιμηθούν, θα ντραπούν και θα βοηθήσουν.»

Καθόταν απέναντι χωρίς να μιλά. Είμαι σίγουρος ότι μετρούσε στο μυαλό του τα χρήματα στο πορτοφόλι του.
Δεν είναι άνθρωπος να ζητήσει. Πιστεύει ακόμη ότι ο καθ’ ένας μόνος του μπορεί να αλλάξει τον κόσμο.
Αν σε λίγο καιρό τα χρήματα της επιδότησης του φτάνουν είμαι σίγουρος ότι θα το υλοποιήσει μόνος του, αν όμως όχι… ‘Ένα ακόμη "μικρό" που γιγαντώνεται σε τούτο τον τόπο και μας πνίγει τσάμπα.

Επιστρέφοντας σπίτι, αναζήτησα μια φωτογραφία από το blog τους. Τα παιδιά του απομακρυσμένου Αϊ Στράτη δικαιολογημένα μπορεί να ενοχοποιούν τις αποστάσεις που αμβλύνει η θάλασσα του Αιγαίου.

Οι Μολαΐτες στο μεγαλύτερο κομμάτι του Δήμου μας, ποιες αποστάσεις πρέπει να υπερνικήσουν; Σίγουρα όχι τις χιλιομετρικές.
Με τι μέτρο μπορεί άραγε να μετρηθεί η απόσταση που χωρίζει τη γνώση από τις φοβίες ή το σήμερα από το χθες της εσωστρέφειας και της απομόνωσης;

* Κανείς δε με θέλει.

14 Σχόλια από αναγνώστες

«Και γιατί να με θέλει; Ένα σκουπίδι είμαι. Ένα σκουπίδι που όλοι το στέλνουν στο πυρ το εξώτερο ή έτσι νόμιζαν όσο δεν ήμασταν πολλά. Για συνειδητοποιήστε το: καταναλώνετε τόσο αλόγιστα που ανέχεστε μια γουλιά νερού του μισού λίτρου, να φτάνει στα χέρια σας σ’ ένα πλαστικό μπουκάλι. Πόσες τέτοιες γουλιές ήπιατε μέσα στο καλοκαίρι που πέρασε; Μη το σκέφτεστε, να φωνάξω μπροστά σας τα μπουκαλάκια που χρησιμοποιήσατε; Όχι απλά υπερδιπλάσια αλλά πολύ πολλαπλάσια αυτών που φαντάζεστε. Θα χωρούσαν στη ντουλάπα σας; Στο κρεβάτι σας; Στο αυτοκίνητο σας;
Μη ρωτήσει κανείς τι δουλειά έχουν εκεί, γιατί απειλώ με καλύτερη ερώτηση: που να πάνε;
Όλοι οι άνθρωποι παράγουν σκουπίδια και όλες οι κοινωνίες.
Και ως άνθρωποι φίλοι Μολαΐτες και ως κοινωνία, παράγετε σκουπίδια και μάλιστα πολλά.
Και όπως έγραψαν άνθρωποι σαν εσάς, οφείλετε να βρείτε ή να μιμηθείτε έναν κατά το δυνατό υγειονομικά ασφαλή και περιβαλλοντολογικά βιώσιμο τρόπο να απαλλαγείτε από εμάς τα σκουπίδια. Ένας τέτοιος και σίγουρα όχι ο καλύτερος που υπάρχει, είναι οι ΧΥΤΑ. Σας χτυπώ καμπανάκι!
Υπογραφή: Το σκουπίδι σας.»

Για να το δούμε συνάνθρωποι. Η απόφαση αναφέρει έναν ΧΥΤΑ στη Λακωνία σε περιοχή του Δήμου Κροκεών. Θα εξυπηρετείται από σταθμούς μεταφόρτωσης απορριμμάτων με έναν απ’ αυτούς στους Μολάους.

Πολύ περιληπτικά από τις χωματερές (ή αλλιώς ΧΑΔΑ) περνάμε στον ΧΥΤΑ που δεν είναι απλά ένας τόπος εναπόθεσης (έστω και τακτοποιημένης) των απορριμμάτων. Ας ακολουθήσουμε τη διαδρομή των απορριμμάτων από έναν σταθμό μεταφόρτωσης σαν των Μολάων στο ΧΥΤΑ. Το όχημα με το ιδικό κοντέινερ πλησιάζει στο χώρο και κάποιο εξελιγμένο σύστημα ελέγχου πινακίδων ή φύλακας του επιτρέπει τη είσοδο. Στο κέντρο δεσπόζει η στεγανοποιημένη (με προϊόντα τσιμέντου ή ιδικά πλαστικά) σε σχέση με το έδαφος, κεντρική λεκάνη. Κάθε ημέρα τα φορτία καταλήγουν σε ένα ημερήσιο κελί που στεγανοποιείται αυτόνομα με το πέρας της ημέρας. Για την αποφυγή διαρροών στο έδαφος των υγρών που παράγονται από την αποσύνθεση των σκουπιδιών φροντίζει σύστημα σωληνώσεων που τα συγκεντρώνει. Επίσης υπάρχει (ή πρέπει να υπάρχει) εξοπλισμός αντιμετώπισης καταστάσεων έκτακτης ανάγκης, σύστημα συλλογής και αξιοποίησης ή καύσης του βιοαερίου, συστήματα ελέγχου υπόγειων και επιφανειακών υδάτων κ.α. Όλα αυτά στη θεωρία γιατί η Ελληνική εμπειρία έως τώρα κάνει λόγο για τραυματισμένους ΧΥΤΑ από ανεξέλεγκτες πυρκαγιές και άλλα παρεμφερή. Ένας ΧΥΤΑ είναι ένα στεγανό σάντουιτς απορριμμάτων πολλών στρώσεων με προοπτικές εκμετάλλευσης καυσίμου (βιοαέριο) για παραγωγή ηλεκτρισμού (εδώ στη Λακωνία;).

Μπορεί ο ΧΥΤΑ να είναι στις Κροκεές αλλά η σύντομη περιγραφή μας δίνει την εικόνα του τι εστί “Ολοκληρωμένη Διαχείριση Απορριμμάτων”.

Για να τρέξουμε τώρα πιο Μολαΐτικα…
Σταθμός μεταφόρτωσης απορριμμάτων Μολάων.
Στο Σταθμό Μεταφόρτωσης Απορριμμάτων των Μολάων θα προσέρχονται τα απορριμματοφόρα των Δήμων της ευρύτερης περιοχής (Μολάων, Ασωπού, Μονεμβασίας) που βρίσκονται σε μικρή απόσταση και θα ρίχνουν τα απορρίμματα τους σε ειδικά διαμορφωμένους υποδοχείς. Μέσω των υποδοχέων, τα απορρίμματα θα καταλήγουν σε ειδικά κοντέινερ μέσα στα οποία επανασυμπιέζονται από ειδικούς συμπιεστές μειώνοντας σημαντικά τον όγκο τους.
Ένα κοντέινερ θα μπορεί να μεταφέρει στο ΧΥΤΑ το φορτίο που προσκόμισαν 4 έως 5 απορριμματοφόρα.
Ο εξοπλισμός των σταθμών μεταφόρτωσης απορριμμάτων διαφέρει. Αλλού χρησιμοποιούνται σταθεροί συμπιεστές και κοντέινερ και αλλού κινητοί. Υπάρχουν και σταθμοί με τάφρο υποδοχής.

Μη μας ρωτήσετε για την ακριβή μορφή του σταθμού των Μολάων. Δεν ξέρουμε τίποτα και ανάθεμα εάν έχουν ολοκληρωμένη εικόνα και οι άμεσα εμπλεκόμενοι, τοπικοί άρχοντες και σύμβουλοι. Διαπιστώστε το, ρωτήστε τους! Εάν έχετε διάθεση για να αντικρίσετε την πρόοδο των εργασιών μη μπείτε στο κόπο να πάτε στον σημερινό σκουπιδότοπο. Δεν υπάρχει λόγος.
Μαθητευόμενος ενορχηστρωτής του κυκλώματος ΧΥΤΑ ο Σύνδεσμος Διαχείρισης Στερεών Αποβλήτων Νομού Λακωνίας. Ζητείται ουσιαστική επικουρική βοήθεια από την Περιφέρεια Πελοποννήσου. Ένα παράδειγμα μόνο: Οι σταθμοί είναι έργα Β΄ κατηγορίας σύμφωνα με την κατάταξη της ΚΥΑ 69269/90 και δεν απαιτείται εκπόνηση Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων, αλλά μόνο έγκριση Περιβαλλοντικών Όρων με απόφαση του Νομάρχη. Μέχρι να το μάθουμε πελαγοδρομήσαμε.

Η εφαρμογή των παραπάνω αποτελεί την εισαγωγή μας στην “Ολοκληρωμένη Διαχείριση Απορριμμάτων”. Κατά την Ε.Ε. αλλά και πολλούς από εμάς αυτή πρέπει να ξεκινά μέσα από τα σπίτια. Ο επιμελημένος διαχωρισμός των υλικών μπορεί να μειώσει την ποσότητα των σκουπιδιών που θάβονται έως και πάνω από 65%. Αναμένουμε την ώρα που οι γειτονιές μας θα γεμίσουν με κάδους ξέχωρα για κάθε ανακυκλώσιμο υλικό.

Αξιολογήστε τα παρακάτω όπως νομίζετε:

- Υπάρχουν στη πόλη μας δύο κοντέινερ απόσυρσης ηλεκτρικών συσκευών και χαρτιού. Αναζητήστε τα.

- Η απόθεση των απορριμμάτων στους ΧΥΤΑ μπορεί να διαρκέσει το πολύ 30 έτη. Έπειτα προβλέπεται το κλείσιμο των χώρων απόθεσης, και στα έτη που ακολουθούν γίνονται τα κατάλληλα έργα επαναφοράς του περιβάλλοντος στην αρχική του μορφή, με το θάψιμο των σκουπιδιών και τη στεγανοποίηση του χώρου με μεμβράνες ώστε να αποφευχθεί η μόλυνση της περιοχής. Τα έργα αποκατάστασης μπορεί να διαρκέσουν έως και 20 χρόνια!

- Σ’ έναν σταθμό μεταφόρτωσης απορριμμάτων σαν των Μολάων η διάρκεια παραμονής τους μπορεί να ξεπεράσει τις τρεις ημέρες.

- Η Ελληνική πραγματικότητα δεν εξασφαλίζει την πιστή εφαρμογή των παραπάνω που αποτελούν την έννομη θεωρία.

- Έως τώρα «τρώγαμε» πρόστιμα από την Ε.Ε. για τις ανεξέλεγκτες χωματερές, τώρα θα πληρώνουμε και για τους ΧΥΤΑ! Ο λόγος είναι ότι από το 2003 η ευρωπαϊκή νομοθεσία προβλέπει ότι δεν πρέπει να θάβονται στους ΧΥΤΑ σκουπίδια χωρίς να έχει προηγηθεί επεξεργασία, ενώ από το 2010 πρέπει τουλάχιστον το 35% των βιοαποδομήσιμων απορριμμάτων (αποφάγια, κλαδέματα, οργανικά διάφορα κλπ.) να μετατρέπεται σε εδαφοβελτιωτικό (κόμποστ) και να μην θάβεται. Πόσοι από τους δεκάδες ΧΥΤΑ που πρόκειται να ολοκληρωθούν θα είναι και αυτοί παράνομοι;

* Το κλίμα αλλάζει… εμένα με νοιάζει;

50 Σχόλια από αναγνώστες

Οι πυρκαγιές του περσινού καλοκαιριού στέρησαν από τον Ταΰγετο 86.542 και από τον Πάρνωνα 45.066 στρέμματα (16,3% και 8,1% της προστατευόμενης περιοχής τους αντίστοιχα). Μένοντας μακριά από την όποια χιλιοειπωμένη απαρίθμηση των καταστροφών του 2007, χρησιμοποιούμε τις αναφορές αυτές, ως αφετηρία.
Πόση περισσότερη συγκίνηση και ευαισθησία μπορεί να προσδώσει σ’ έναν Λάκωνα και η πληροφορία ότι σημαντικό πλήγμα μεταξύ άλλων δέχτηκαν 4 από τα 5 ενδημικά είδη σαύρας του Ταΰγετου και του Πάρνωνα; Καθόλου αμελητέο και ας αναφέρεται εδώ ως ακραίο παράδειγμα.
Πέρυσι το καλοκαίρι, ο φωτισμένος κόκκινα για βράδια Λακωνικός ουρανός ήταν ανατριχιαστικά ικανός να μας πείσει από μόνος του.

Δεν γνωρίζουμε επισήμως πόσο δικαιώθηκε η έρευνα του Κέντρου Έρευνας Φυσικής Ατμόσφαιρας και Κλιματολογίας της Ακαδημίας Αθηνών. Προέβλεπε για το φετινό καλοκαίρι σε ό,τι αφορά τη μέση θερμοκρασία αύξηση 1,8 βαθμούς Κελσίου στα όρια Μεσσηνίας- Λακωνίας, ενώ σε έκταση περίπου 2.000 τετραγωνικών χιλιόμετρων γύρω από τις καμένες περιοχές να υπάρχει αύξηση 1 βαθμό Κελσίου, γεγονός που δείχνει τη σοβαρή μεταβολή του τοπικού μας κλίματος.
Χωρίς νέες πυρκαγιές τα μοντέλα δείχνουν άνοδο μισού βαθμού για τουλάχιστον 20 χρόνια, ενώ η κλειστή περιοχή της Λακωνικής κοιλάδας αναμένεται να επιδεινώσει τη κατάσταση.
Εύλογα μπορεί να αναρωτηθεί κάποιος: «Τι να μας κάνει μισός βαθμός; Τι αλλάζει να λιώνουμε καλοκαιριάτικα με 39, τι με 39,5 βαθμούς;»
Αν αναλογιστούμε ότι για τις τεράστιες επιπτώσεις των κλιματικών αλλαγών παγκόσμια όπως χιόνια, τυφώνες και αλλά ακραία καιρικά φαινόμενα είναι υπεύθυνη η άνοδος 1 βαθμό κατά μέσω όρο, τότε με μια επιπλέον άνοδο στο μικροκλίμα της περιοχής μας, τα αποτελέσματα προβάλουν αρκετά και αναπάντεχα σοβαρά.

«Ακόμη και μια μικρή αύξηση της θερμοκρασίας - δεν έχει σημασία αν είναι μισός ή 1 βαθμός Κελσίου - έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση της θερμοκρασίας του εδάφους. Αυτό σημαίνει μεγαλύτερη απώλεια του εδαφικού νερού από την εξάτμιση και οξείδωση των οργανικών ουσιών του εδάφους που προέρχονται κυρίως από τα φύλλα και τις ρίζες», λέει ο καθηγητής Εδαφολογίας στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών κ. Κωνσταντίνος Κοσμάς.
Αποκωδικοποιώντας τα πράγματα διαπιστώνουμε ότι η άνοδος της θερμοκρασίας στη περιοχή μας που οφείλεται στα καμένα και μόνο, απομυζεί ή κοινά βυζαίνει(!) το νερό και την υγρασία των χωραφιών μας. Και το άλλο αναπάντεχο; Οξειδώνει τις οργανικές ουσίες του εδάφους και σαμποτάρει την απορρόφηση του “φαγητού” των δέντρων μας. Ενδεικτικά σας θυμίζω ότι τα λιπάσματα επιβαρύνουν την τιμή τους όταν περιέχουν αυτές τις οργανικές ουσίες. Ακόμη και η αποτελεσματικότητα των λιπασμάτων που ακριβοπληρώνουμε, επηρεάζεται σύμφωνα με τους ιδικούς από τα αποτελέσματα των πυρκαγιών του περσινού καλοκαιριού σε Ταΰγετο και Πάρνωνα!

«Η Ελλάδα έχει να αντιμετωπίσει ασυνήθιστα μεγάλα διαστήματα ανομβρίας και μεγάλο αριθμό καυσώνων, που χαρακτηρίζουν το κλίμα της περιοχής μας τα τελευταία χρόνια. Δυστυχώς τα φαινόμενα αυτά προβλέπεται ότι θα ενταθούν. Και μαζί τους θα ενταθεί η απειλή των αρνητικών συνεπειών και καταστροφών που θα προκαλέσουν. Η αντιμετώπιση αυτών των καταστάσεων θα είναι εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση. Σε τέτοιες ακραίες καταστάσεις θα δοκιμάζονται τα όρια αντοχής των εθνικών συστημάτων διαχείρισης κρίσεων», έχει τονίσει στο παρελθόν και ο επίτροπος Περιβάλλοντος της Ε.Ε. Σταύρος Δήμας.

Οι δυσοίωνες προβλέψεις των κλιματικών μοντέλων καταλήγουν όπως είναι γνωστό σε μελλοντική ερημοποίηση της Νότιας Λακωνίας. Στο μυαλό μας έρχεται δημοσίευση στο τοπικό τύπο της Νεάπολης, πρόταση για τη δενδροφύτευση των Βατίκων (όπου φυσικά προσφέρεται ο τόπος), με χαρουπιές. Η χαρουπιά χαρακτηρίζεται ως προσαρμοσμένη στην περιοχή καθώς αναπτύσσεται εύκολα και αντέχει στην ξηρασία. Η πρόταση υποστήριζε ότι εάν φυτεύονταν τα επόμενα χρόνια 100.000 χαρουπιές, θα προστατεύονταν τα εδάφη των Βατίκων, θα πρασίνιζε ο τόπος από δέντρα, θα συνέβαλλαν σε καλύτερο κλίμα στην περιοχή και θα εξασφαλίζονταν παράλληλα και άριστη τροφή στα αιγοπρόβατα που ιδιαίτερα το καλοκαίρι υποχρεώνονται σε βιομηχανική διατροφή.

Η εφαρμογή λύσεων σαν την παραπάνω αποτελούν μονόδρομο για το μέλλον; Αν δεν αρχίσουμε τέτοιες δράσεις τώρα θα έχουμε την πολυτέλεια να το πράξουμε αύριο;
Μήπως βρισκόμαστε στην αρχή ενός κύκλου κλιματικών αλλαγών που πραγματοποιούνται πάνω στη γη δισεκατομμύρια χρόνια τώρα χωρίς να φταίει και τόσο ο άνθρωπος ή αποτελεί η άποψη αυτή προπαγάνδα αυτών που ρυπαίνουν;

Με βασικότερο λόγο ερημοποίησης της περιοχής μας να αποτελεί η υφαλμύρωση του υδροφόρου ορίζοντα (σύμφωνα με τα κλιματικά μοντέλα), προβληματιζόμαστε όταν σκεφτόμαστε ότι το τεράστιο έργο ανακούφισης με τα νερά του Βασιλοπόταμου και του Ευρώτα βασίστηκε σε δεδομένα του 2002. Σε βροχοπτώσεις και κλιματικές συνθήκες διαφορετικές και σαφώς καλύτερες από τις σημερινές.

Κοιτάζοντας τα θέματα που προηγήθηκαν στο blog όπως το “mea culpa” που αναδεικνύει τη συμμετοχή μας σε έναν ισχυρό Δήμο για την κοινή και αποτελεσματική αντιμετώπιση των προβλημάτων, το “ένας ο κάμπος, ένας ο καημός” που αναφέρεται στην υφαλμύρωση του κάμπου αλλά και το “όταν με το καλό καώ” που σατιρίζει τον ωχαδερφισμό για τα κοινά προβλήματα συνειδητοποιούμε ότι τόσο καιρό χωρίς να το καταλάβουμε, γράφουμε για το ίδιο πρόβλημα. Μόνο οι αφετηρίες αλλάζουν.

Φίλοι αγρότες αποτελούμε τον πιο σπάταλο παράγοντα στα αποθέματα νερού. Είτε το θέλουμε είτε όχι η αλήθεια είναι ότι οι ανθρώπινες δραστηριότητες (τροφή, καθαριότητα κ.α.) αποτελούν το 18% της ποσότητας νερού που χρησιμοποιούμε στην άρδευση των καλλιεργειών μας.

Θα μας περιμένει το αύριο να δράσουμε, συλλογικά και ατομικά, για ένα πρόβλημα που ξεκίνησε εχθές;
Για το καλό των παιδιών μας, μακάρι.