Απουσία

Κάποιες στιγμές συμβαίνει κάτι μπροστά σου ή λίγο πάρα πέρα. Ίσως σε κάνει να σκεφτείς λίγο διαφορετικά, ίσως είναι ικανό να γαληνέψει το θυμό ή να σου θρυμματίζει το εγώ.
Είναι ικανό να σε κάνει να αμφισβητήσεις την ορθότητα των αρχών σου.
Νοιώθεις να σε ακρωτηριάζει πνευματικά. Δε θέλεις να γράφεις ή να μιλάς πολύ.
Απλά περιμένεις να πατώσει το κατακάθι.

Περιμένεις να ξανάρθει η ώρα…

* Ζητείται φιλότιμο

15 Σχόλια από αναγνώστες

Το e-mail έφτασε από τον αναγνώστη με την ακόλουθη παράκληση. Το προσυπογράφουμε και “ανεβαίνει” άμεσα.

«Σας παρακαλώ ανεβάστε το, το γρηγορότερο. Έχω μικρά παιδιά και η είδηση με συγκλόνισε. Ελπίζω να συμβάλουμε όλοι μας στο να συνετιστούν κάποιοι και να αφυπνιστούν οι υπεύθυνοι.

Σήμερα το πρωί (Παρασκευή 23/1) στην οδό Λιοσίων, έξω από το σταθμό "Αττική" του Μετρό στην Αθήνα, μια 56χρονη γιαγιά με το 5χρονο εγγόννι της παρασύρθηκαν και συνεθλίβησαν από τις ρόδες ενός φορτηγού.
Αιτία; Στο διάβα της γιαγιάς με το 5χρονο αγγελούδι προς τον παιδικό σταθμό, στάθηκαν εμπόδιο δύο παρκαρισμένα οχήματα ΕΠΑΝΩ ΣΤΟ ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΟ. Την ώρα που η γιαγιά κρατώντας από το χέρι την εγγονή της ΑΝΑΓΚΑΣΤΗΚΑΝ να κατέβουν στον δρόμο για να τα παρακάμψουν, ένα τρελό φορτηγό τους έκοψε το νήμα της ζωής.
Έχει σημασία ότι ο οδηγός του φορτηγού θα οδηγηθεί στον εισαγγελέα ενώ το ίδιο θα υποστούν και οι οδηγοί των παρκαρισμένων;
Ένα 5χρονο αγγελούδι κρατώντας απ’ το χεράκι του τη γιαγιά του, έγιναν ένα με την άσφαλτο. Δυο ψυχές!
Γιατί; Γιατί κάποιοι αναίσθητοι είπαν ένα «δε βαριέσαι».

Η φωτογραφία είναι σημερινή (Παρασκευή 23/1) από την πλατεία μας. Να είστε σίγουροι ότι εάν το φαινόμενο στη πλατεία μας ήταν τυχαίο, ειλικρινά δεν θα σας έβαζα σε κόπο. Δυστυχώς είναι καθημερινό και παγιωμένο.
Αφιερώνεται στο Αστυνομικό Τμήμα Μολάων και στο Διοικητή του, στη Δημοτική Αρχή και σε όλους εμάς.
Έχει σημασία ποιανού είναι τα αυτοκίνητα;

Σημασία έχει, ποιανού παιδί ή εγγόνι θα βρει το πεζοδρόμιο κλειστό. Ποιο έχει σειρά; Μήπως το δικό σου;»


* Της εργολαβίας…

0 Σχόλια από αναγνώστες

Με σεβασμό στο κοινό συμφέρον, στα χρήματα των λίγων φορολογουμένων (και όχι των πολλών φοροφυγάδων), στην ασφάλεια του ανυποψίαστου οικογενειάρχη, του επαγγελματία, του εκδρομέα, του άμοιρου πολίτη. Ελλάς το μεγαλείο σου, Λακωνία το δικό σου, Μακρηνάρα τα κερατά σου!

Κεφάλαιο 1ο : "Αλητεία!"
Προβληματισμένοι αναλογιζόμαστε τα αίτια αυτής της ύψιστης αλητείας που λέγεται «Έργο Παράκαμψης Μακρηνάρας».
Είναι εύκολο και αυτονόητο να φωνάξεις: «Γιατί βρε αλήτη(;) εργολάβε Δημοσίων Έργων; Γιατί βρε κλεφταράκο απατεώνα κατασκευαστή;»
Άδικος ο κόπος! Ως τελευταίος τροχός της αμάξης, δεν έχει πειστεί ότι ισχύουν οι νόμοι αυτού του κράτους, το αντίθετο! Δε φοβάται ότι κινδυνεύει να τον πετάξουν ΑΜΕΣΑ από τη μέση και να μη ξαναδεί δημοπρασία του Δημοσίου ούτε με κιάλια. Έχει μάθει να «γράφει» και θα «γράψει» και στο μέλλον μιλιούνια διαμαρτυρόμενους ή θύματα των «έργων» του.

Οι κανόνες ορίζονται κατ’ αρχήν από το κεφάλι του ψαριού. Ξέρετε τώρα… εκεί από όπου έρχεται η μεγαλύτερη μπόχα!
Και αλήθεια ποιος να εμπνεύσει θετικά τον παραπάνω αλητάκο «εργολάβο»; Ο «κύριος» Υπουργός ΠΕΧΩΔΕ με παραδειγματικές συμπεριφορές και τις προσωπικές του στάσεις ζωής; Αυτός που συμπεριφέρεται ως ευνοούμενος Αφρικανικής Δικτατορίας και κτίζει ο ίδιος (άκουσον – άκουσον) μεζονέτες χωρίς πολεοδομική άδεια, σύμφωνα με τις Αθηναϊκές εφημερίδες; ΝΑΙ ο υπουργός!
Αλλά τι να σου κάνει ο πονηρός “Σαρακατσάνος” όταν βλέπει τον πρώην Εργασίας με εξοχικό σε προστατευόμενη περιοχή του Υμηττού και οικοδομική άδεια αναψυκτηρίου; (συν τους αλλοδαπούς εργάτες ανασφάλιστους!).

Να τον εμπνεύσει η ΔΕΚΕ (αρμόδια εποπτική υπηρεσία της Περιφέρειας), αυτή η «υπευθυνοανεύθυνη»; (έτσι την χαρακτήρισε σε επιστολή του στον Περιφερειάρχη ο Νομάρχης Λακωνίας) Η ΔΕΚΕ των ύποπτων συμμαχιών και εργολαβικών εναγκαλισμών; Αυτή που συνηγορεί στο άρον – άρον πρόχειρο κλείσιμο της όποιας λακκούβας του «καινούριου» δρόμου; Σαν το σκύλο που σκεπάζει πρόχειρα ότι κάνει και ανάθεμα αυτόν που θα πατήσει ανυποψίαστος.

Να τον εμπνεύσει το ευέλικτο σχήμα του δημοσίου; Αυτό που θα εξυπηρετούσε τον όποιο αδιάφθορο ευαισθητοποιημένο υπηρεσιακό παράγοντα ή διαμαρτυρόμενο πολίτη; Αυτό που εάν μετά από χρόνια (από πολλά χρόνια) χωρίς λύση θα τον οδηγούσε μπροστά στα έδρανα ενός δικαστηρίου; Εάν ο πολίτης δεν ήταν παραδικαστικός εμπλεκόμενος, τι κατάληξη θα είχαν τα δικαιώματα και δίκαιά του;

Τότε τι μένει; Όλα στον αέρα; Αλωνίζουν οι αλήτες και τα καθίκια ανενόχλητα; Το ότι αλωνίζουν, ...ναι αλωνίζουν! Όσο για το ανενόχλητα, αυτό έγκειται σε ‘σένα και σε ‘μένα.

Κεφάλαιο 2ο : "Αντανακλαστικά;"
Ο Albert Einstein έλεγε: Ο κόσμος είναι επικίνδυνος, όχι εξαιτίας αυτών που κάνουν το κακό, αλλά εξαιτίας αυτών που τους κοιτάζουν χωρίς να κάνουν τίποτα.
Στις 14 Δεκέμβρη γράφαμε για το έργο εδώ μέσα: «Αυτό το έκτρωμα δεν ερεθίζει με τίποτα τις τοπικές κοινωνίες μας (συλλόγους, συνεταιρισμούς) ή τους εκπροσώπους μας; Να γίνει μια παράσταση στην Περιφέρεια Πελοποννήσου γι’ αυτή την αλητεία που κάποιοι θέλουν να ονομάζουν δρόμο! Τέτοια αλλοτρίωση; Τέτοιος ωχαδερφισμός; Εμπρός και ‘συ Δήμαρχε από την πλευρά σου! Αν δε το έχεις κάνει ακόμη, τι περιμένεις;» Αυτά τότε.
Από την ιστοσελίδα του Δήμου (έχει αφαιρεθεί πλέον) πληροφορηθήκαμε ότι τελικά υπήρξε στις 30 Δεκέμβρη επιστολή του Δημάρχου μας προς τον Περιφερειάρχη, η οποία εν ολίγης κατέληγε για την επικινδυνότητα του δρόμου στο ή φτιάξτε τον ή κλείστε τον.
Μακριά από μας οι αηδίες του στιλ «επιτέλους μας άκουσαν» ή «έπρεπε να φωνάξουμε για να κλπ». Μακάρι να είναι κι έτσι. Αυτό δείχνει ότι δε βασιλεύει η συμπεριφορά του ξερόλα και τουλάχιστον κάποιοι είναι διατεθειμένοι ν’ αφουγκραστούν.
Υπάρχει βέβαια και η περίπτωση ο Νομάρχης να ζήτησε από έναν πρώην συνεργάτη του (ας μη ξεχνάμε ότι υπήρξε Νομαρχιακός του Σύμβουλος), μια επιστολή διαμαρτυρίας που θα λειτουργήσει επικουρικά στις δικές του.

Αυτή τη στιγμή ο δρόμος έχει κλείσει. Στο νέο κομμάτι το οδόστρωμα μοιάζει προζύμι. Οι γέφυρες βυθίζονται στα «θεμέλιά» τους και οι οδηγοί κατευθύνονται πάλι στον παλαιό δρόμο όπου ο έρωτας με τις στροφές της Μακρηνάρας καλά κρατεί για όλους μας.

«Ανεύθυνος και πολύ λίγος για τη θέση που κατέχει» χαρακτηρίστηκε ο προϊστάμενος της ΔΕΚΕ Παπαηλιού, από τον Νομάρχη Λακωνίας σε ραδιοφωνική συνέντευξη του. Επιπλέον απείλησε ότι η Νομαρχία θα αντιδράσει με φωτογραφική αποτύπωση και καθημερινή παρακολούθηση των εργασιών, προειδοποιώντας να ξηλωθεί και να κατασκευαστεί εκ νέου η άσφαλτος και όχι να μπαλωθεί πρόχειρα για να κουκουλωθούν οι κακοτεχνίες.

Δε τρέφουμε φρούδες ελπίδες. Σε ένα έργο που ολόκληρες γέφυρες «μπατάρουν» είναι πολλά τα λεφτά όπως είπε και ο Καλογήρου στον Κούρκουλο. Τόσα που καμία ΔΕΚΕ δε φαίνεται να έχει όρεξη να κάνει σωστά την «εποπτική» δουλεία της.

Θα θέλαμε να αναφέρουμε και άλλες αντιδράσεις αλλά δεν…
Ούτε Συνεταιρισμοί, ούτε Επαγγελματικοί σύλλογοι ούτε βέβαια οι κύριοι Βο(υ)λευτάδες του όποιου χρώματος .

Ποιος τελικά φταίει; Αν συνεχίσω να αναζητώ την απάντηση θα χάσω την ουσία. Θα σταθώ στο τι μπορώ να κάνω εγώ. Μπορώ να γράφω εδώ μέσα και να ενοχλώ ή να παροτρύνω τον Δήμαρχο, τον συμπολίτη μου, τον αναγνώστη. Μπορώ να πιέσω για επιστολή διαμαρτυρίας του Συνεταιρισμού μου, του επαγγελματικού συλλόγου μου ακόμη και του αθλητικού, των οδηγών ΚΤΕΛ, των ταξιτζήδων, του όποιου μπορώ. Εν απουσία οργανωμένων πολιτών φαντάζει δύσκολη μια δικαστική προσφυγή αλλά όχι ακατόρθωτη.
Και πάνω απ’ όλα όταν έλθουν οι εκλογές να μη ξεχάσω να επαναλάβω τη μαλακία που κάνω τοοοοόσα χρόνια και σταυρώνω τα παλικάρια που μου συμπαραστάθηκαν με τόσο ζήλο και ειλικρινές ενδιαφέρων, ως πολίτη ετούτου του τόπου.

Υ.Γ. Άντε παιδιά και καλή χρονιά αφού είναι το πρώτο θέμα του 2009.
(Να ‘χε και λίγο τιμή το λάδι… Μας «τσάκισε» φέτος!)