* Με ...έφαγαν, οι αρχές μας!

Σάββατο απόγευμα και μόλις έχω «ανεβάσει» το άρθρο με τίτλο «Οι παρελάσεις που δεν θα γίνουν, οι σημαίες που δεν θα βγουν».
Το περιεχόμενο του άρθρου σχετικό με τις αντιλήψεις περί αναγκαιότητας ή μη των παρελάσεων των μαθητών και με το όλο και πιο συχνό φαινόμενο να σπανίζουν οι σημαίες στα μπαλκόνια τις ημέρες των εθνικών γιορτών.
Το κλασικό τηλέφωνο έπεσε:
- Έλα το ανέβασα, για δες
Αναμονή πριν τη σύνδεση του συνομιλητή.
- Μάλιστα …χμ. Μπορείς να μου πεις, αυτό αφορά αποκλειστικά τους Μολάους;
Ωχ. Κατάλαβα που το πήγαινε.
- Όχι δεν…
- Ε τότε; Τι περιμένεις να σου πω;
Μια από τις αρχές ξεκινώντας το blog ήταν: «Τα θέματα θα είναι αποκλειστικά Μολαΐτικα» Και μάλιστα είχε διευκρινιστεί: «Μπορεί οι κλιματικές αλλαγές να μας αφορούν. Δεν γράφουμε όμως γι’ αυτές εδώ. Θα γράψουμε μόνο αν έχουν σχέση με κάποιο αποκλειστικά τοπικό συμβάν ή φαινόμενο. Εδώ δεν θα γίνουμε λίγο απ’ όλα. Αυτό το blog θα είναι αποκλειστικά Μολαΐτικο. Υπάρχουν άλλοι χώροι για τα άλλα».
Εντάξει, το κατάλαβα. Τα ίδια είχα ξανακούσει όταν ανέβασα το άρθρο: «Είμαι αλλοδαπός. Τι να κάνω;» Το πάλεψα όμως τότε. Είπα είναι ένα λεπτό ζήτημα, ας το αφήσουμε. Περισσότερο έντονα το αντιλαμβάνεται ο Μολαΐτης όταν του μιλάς για τους μικρούς αλλοδαπούς στο Δημοτικό των Μολάων κι αλλιώς όταν αναφέρεται κάποιος για το φαινόμενο Πανελλαδικά» Τότε μου πέρασε. Τώρα τα πράγματα ήταν δύσκολα. Το καταλάβαινα κι εγώ.
- Καλά. Έχεις δίκιο. Θα δω…
Τι να δω δηλαδή που ήταν προαποφασισμένο. Σε ένα λεπτό κατέβηκε.
Αποκλειστικά Μολαΐτικο. Αποκλειστικά Μολαΐτικο. Τον άκουγα σαν αντίλαλο. Αμάν μ’ έφαγες. Εντάξει! Είχε δίκιο το ήξερα. Δεν διαμαρτύρομαι. Ευτυχώς που κάποιος παίζει το ρόλο της συνείδησης και μας κρατά στα πλαίσια που προαποφασίσαμε. Όλα ξεκίνησαν από τον προβληματισμό μας: πως θα γίνει να υπάρχουν σχολιασμοί από τους αναγνώστες μόνο για τους Μολάους; Σ’ ένα blog η ελευθερία και η χαλαρότητα που υπάρχει ωθεί όλους μας να πλατειάζουμε. Τουλάχιστον ας πλατειάζουμε Μολαΐτικα! Ας δώσουμε εμείς το παράδειγμα. Υποδείξεις δεν χωρούν στους επισκέπτες. Είπαμε blog.
Σε λίγο χτύπησε το τηλέφωνο.
- Απ’ ότι είδα το τακτοποίησες (αναφερόταν στο κατέβασμα του άρθρου απ’ το blog). Εντάξει το καταλαβαίνω. Όλοι θέλουμε αυτά που γράφουμε να τα μοιραζόμαστε αλλά…
Δεν μίλησα. Μόλις έκλεισε χαμογέλασα. Θέλω να δω τα μούτρα του όταν ανοίξει αύριο ένα άλλο blog, αυτό που πρωτοξεκινήσαμε σαν αναγνώστες κι εμείς και δει το άρθρο μου να φιγουράρει εκεί.
Αλλά τι κάνω; Και αν ανοίξει πρώτα εδώ; Θα το μάθει αφού θα δει αυτό το σχόλιο. Και στο κάτω – κάτω τι πάω ν’ ανεβάσω τώρα; Την ιστορία ενός σχολίου που δεν του ήταν γραφτό να διαβαστεί; Πόσο Μολαΐτικο είναι αυτό; Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα.
Αααα δεν θα μου γίνει και εφιάλτης. Μπορεί να μη σημαίνει τίποτα αλλά θέλω να το μοιραστώ μαζί σας. Ίσως καταλάβετε κάτι πίσω από την καθημερινότητα αυτού του blog. Ίσως να είχε θέση στα παραλειπόμενα αλλά τέτοια ενότητα δεν υπάρχει εδώ. Μήπως ξέρω και αν το βρει το βράδυ ‘πάνω.
Ανέβασέ το και …όσο ζήσει!

12 Σχόλια από αναγνώστες:

Ανώνυμος είπε...

Πως γίνεται όταν συμμετείχαμε στις παρελάσεις να τις μισούμε και όταν μεγαλώνουμε να τις νοσταλγούμε;

Ανώνυμος είπε...

Δεν νοσταλγείς τις παρελάσεις, τα νιάτα σου νοσταλγείς. Θυμάμαι μετά τις δικές μου παρελάσεις τις παρέες στο ΚΤΕΛ και αργότερα στού Σαμαρά. Τότε που η φούστες μαζεύονταν σιγά – σιγά στη μέση και το στρίφωμα ανέβαινε πάνω από τα γόνατα. Φασαρία γέλιο και κάνα τσιγαράκι από κάποιους. Μόλις έρχονταν η ώρα της επιστροφής στο σπίτι, όλα έμπαιναν βέβαια στη θέση τους.

Ανώνυμος είπε...

Και τώρα ίδια είναι τα πράγματα.Μόνο που ο Σαμαράς έγινε Black, το στρίφωμα έφθασε στο αφαλό και παραμένει εκεί και κατά την επιστροφή στο σπίτι και τα τσιγαράκια έγιναν τσιγαριλίκια. Κι όλα αυτά στο βωμό του εκσυγχρονισμού και εξ αιτίας της συντονισμένης προσπάθειας που γίνεται για την απαξίωση των εθνικών εορτών και την κατάργηση των παρελάσεων.

bidibis είπε...

αυτό το μολαοί είναι αληθινό μέρος ή μας κασμερεύετε?

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα.

Φίλε μου η πόλη Μολάοι (το) είναι ενα ουτοπικό μέρος, οπου όλοι ζουν μονιασμένοι, δεν υπάρχει το αίσθημα της ιδιοκτησίας, κυριαρχεί η ελευθερία λόγου, έκφρασης, συναισθημάτων. Γενικά είναι ένα μέρος οπού όλα κυλούν ομαλά και όλοι είναι τρισευτυχισμένοι.Εδω συζητάμε για την πόλη Μολάοι (οι).

Το ίδιο ισχύει και για τη δική σου πόλη (το) Αθήνα , ή (το) Βόλος, ή (το) Σαλόνικα και γενικά για όλες τις πόλεις του κόσμου...

Καλή εβδομάδα,
Χρήστος Θεοδωρακάκος

Ανώνυμος είπε...

Δεν ξέρω τι λέτε εσείς, αλλά εμένα μ'αρέσουν οι παρελάσεις...


Χ.Θεοδωρακάκος

Ανώνυμος είπε...

Θέλω να ενημερωσω τους φίλους του BLOG ότι ξεκίνησε μια προσπάθεια για να δημιουργηθεί ομάδα διάσωσης και στους Μολάους.Η ανταποκριση του κόσμου στην εκδήλωση των παιδιών της πολύ έμπειρης ομάδας απο την Σπάρτη,ήταν πολύ σημαντική.
Επειδή λοιπόν οι περιστάσεις είναι δύσκολές-κρίσιμες σύμφωνα και με τα δραματικά γεγονότα του καλοκαιριού,εννοώ τις φωτιές,και επειδή(αηδιάζω με αυτη την λέξη) των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν,καλούνται όσοι ενδιαφέρονται,θέλουν και μπορούν να προσκομίσουν αιτησεις για την ομάδα διασωσης.Σημειωτέον είναι ότι εαν συμπληρωθούν περισσότερεςς απο 25 αιτήσεις το σχολείο θα πραγματοποιηθει στους Μολάους και δεν θα χρειαστεί να μετακινούμαστε στην Σπάρτη.Ολα αυτά για τι πιστεύω ότι στην δυσκολη στιγμή της φωτιάς του σεισμού ή οτιδήποτε άσχημο προκύψει,όλοι θέλουν να βοηθήσουν τον συνάνθρωπό τους,σημαντικο εώς και ζωτικής σημασιας για τον πάσχοντα εκείνη την στιγμή είναι ΚΑΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ ΠΩΣ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΕΙΣ.Για περρισότερες πληροφορίες στο ΚΕΠ του δημου.Τέλος το θέτω και στον δημιουργό του blog να ασχοληθεί με το θέμα διότι είναι πολύ σοβαρό.Ευχαριστώ.

http://molaoi.blogspot.com είπε...

Αγαπητέ αναγνώστη.
Θα θέλαμε αυτή την είδηση να τη δημοσιεύσουμε στην πρώτη σελίδα για να είναι άμεσα ορατή χωρίς να πρέπει να τη ψάξει κάποιος στα σχόλια.
Εάν νομίζεις ότι θα πρέπει να προσθέσεις στα γραφόμενα και κάτι άλλο ή ίσως να διατυπώσεις κάτι πιο συγκεκριμένα (τηλέφωνα πληροφοριών ΚΕΠ ή της οργάνωσης στη Σπάρτη, ακόμη και ιστοσελίδα αν υπάρχει) θα περιμένουμε μέχρι αύριο Τρίτη βράδυ την αποστολή του κειμένου σου στο molaoi.blogspot.com .
Σε πληροφορούμε ότι η διεύθυνση του e-mail σου δεν θα φαίνεται εκτός και είσαι διατεθειμένος να την δόσεις (διευκρίνισε το στο email) ώστε να επικοινωνήσει όποιος ενδιαφέρεται για κάτι περισσότερο.
Αν δεν λάβουμε νέο κείμενο επειδή κι εμείς θεωρούμε πολύ σημαντικό κάτι τέτοιο θα αναδημοσιεύσουμε αυτό το σχόλιό σου, όχι σαν θέμα (οπότε δεν θα μπορεί να υπάρξουν σχόλια ή διευκρινίσεις όπως αντιλαμβάνεσαι) αλλά στην δεξιά στήλη, στα σύντομα αιτήματα των αναγνωστών γιατί έτσι ή αλλιώς η φωνή σου πρέπει να ακουστεί..
Ευχαριστούμε.

Ανώνυμος είπε...

Τι σημένει κασμερεύετε;

Ανώνυμος είπε...

Χρήστο. Η γιαγιά όλα τα λεφτα!!!

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα σε όλους.Μερικές πληροφορίες ακόμα πάνω στο θέα που ανέφερα σχετικά με την ομάδα διάσωσης.Τα τηλέφωνα επικοινωνίας με την ομάδα διάσωσης στην Σπάρτη είναι 2731023323 και το mail των παιδιών είναι aspis65@hol.gr.Θελω να διευκρινίσω παντως ότι υπεύθυνη για την συλλογή των αιτήσεων για την περιοχή της Νότιας Λακωνίας διότι αυτη την περιοχη απο ότι κατάλαβα θα κληθεί να καλύψει η ομάδα που θα ιδρυθεί με έδρα τους Μολάους είναι η δημοτική σύμβουλος κυρία Καλλιοπη Καρυτσιώτη.τα τηλ του ΚεΠ Μολάων δεν τα γνωρίζω.Ευχαριστω και για την άμεση ανταπόκριση των δημιουργων του blog σε αυτό το αίτημα μου.

Ανώνυμος είπε...

Επ! Καλά αυτό δε το φανταζόμουνα με τίποτα. Έκανα μια αναζήτηση στο Google έτσι από συνήθεια τη λέξη molaoi και ξεφύτρωσε το blog. Τι παίζεται εδώ; Δε το διάβασα ακόμη όλο. Υπάρχουν κι άλλα; Ξέρει κανείς;